________________
૨
ગંભીર મુદ્રાએ ત્યાં બેઠા, સુખશાતાપૃચ્છા વગેરે કર્યું અને માતા સાદેવીએ પોતાનો ભાવ વ્યક્ત કર્યો કે-હેમચંદ્ર! મેં તો દીક્ષા લીધી પણ તું રહી ગયે એ ખટકે છે, તું યોગ્ય છે, શક્તિ-ભક્તિથી યુક્ત છે, હવે તને વધારે શું કહેવાય? ગુરુદેવ અહીં જ બિરાજમાન છે. તેઓની હિતશિક્ષા ધ્યાનમાં લઈને હિત થાય તેમ કર !
હેમચંદ્રમાં પ્રથમથી જ દાક્ષિણ્યગુણ સુંદર હતો. સાધ્વીજીની પ્રેરણા લઈ તે પૂજ્ય ગુરુદેવ પાસે ગયા, વંદનાદિ વિધિ કરીને બેઠા અને ગુરુદેવે વાત્સલ્યભાવે કહ્યું કે હેમચંદ્ર! તું હવે સ્વયં હિતાહિતને વિચાર કરી શકે તેમ છે. સંસારનાં સુખ કેવાં વિષમ છે, તે તું પ્રત્યક્ષ જોઈ-જાણી શકે છે. સંબંધો કેવા અનિત્ય છે, આશાઓ કેવી રીતે નિરાશા પેદા કરી દુર્ગાન કરાવે છે, વગેરે તે સ્વયં અનુભવ્યું છે. તેના આધારે હવે તારે જ ભાવિ હિતાહિતનો નિર્ણય કરવાનું છે. પુણ્ય પ્રાપ્ય માનવભવ, ઉત્તમ કુળ, ધર્મ સામગ્રી, વગેરે ઘણી દુર્લભ વસ્તુઓ તને મળી છે, તો તેને સફળ કરવામાં જ હિત છે, ઈત્યાદિ હિતોપદેશ કર્યો.
બીજ તો પચ્યું જ હતું, તેમાં પ્રેરણાનું સિંચન મળ્યું અને કાળનો પરિપાક પણ થયું હતું, તેથી સુજ્ઞ હેમચઢે ત્યાં જ જાવજજીવ બ્રહ્મચર્ય સ્વીકારી સંસારનાં મૂળ ઉખેડવા માટે પ્રારંભ કર્યો. ગુરુદેવ તથા માતાસાવીએ આશીર્વાદ આપ્યા અને પછી તેમણે અમદાવાદ રહીને પ્રારંભિક ધાર્મિક અભ્યાસ કરી લીધું. અમદાવાદના ઉત્તમ સાધમિકેના સંપર્કથી વૈરાગ્ય ખીલી ઊઠ અને વિ. સં. ૧૯૬૬–મહા વદ ૩ ના રોજ માતર (જી. ખેડા) શ્રી સાચા સુમતિનાથ ભગવંતના તીર્થમાં પૂજ્ય દાદા ગુરુદેવના હસ્તે દીક્ષા લીધી. પૂ ગુરુદેવે પોતાના શિષ્ય ગાંભીર્યગુણનિધિ, શમમૂતિ પૂ. મુનિરાજ શ્રી મેઘવિજયજી મ. ના શિષ્ય કરીને મુનિ શ્રી મનહરવિજયજી નામ આપ્યું. આ પ્રસંગે અમદાવાદ-કાળુશીની પોળના શ્રાવક સનાભાઈ વગેરેએ સુંદર લાભ લીધો હતો.
ખીલતું યૌવન, પ્રસન્ન મુદ્રા અને સુંદર કાન્તિ, તેમાં સાધુવેષ અધિક દર્શનીય બને. દર્શન-વંદન કરી ભવ્ય છે આનંદપૂર્વક અનુમોદના કરવા લાગ્યા. તે કાળે શ્રી અને શ્રીમનો કરતાં ધર્મ અને ધર્મનું મહત્ત્વ જૈન-અજૈન જગતમાં ઘણું હતું, તેથી આ દીક્ષા ઘણા આત્માઓને અનુમોદનીય અને પ્રશંસનીય બની. લેકોને સદ્ભાવ એ પણ એક મોટું મંગળ છે અને તે મુનિ શ્રી મનહરવિજયજી મ. ને સહજ પ્રાપ્ત થયું.
તે કાળે સવેગી સાધુ સંખ્યામાં ઓછા હતા. ગુરુકુળવાસ, વિનય, વૈયાવચ્ચ, કિયારુચિ, વિધિને આદર, વગેરે ગુણેથી સાધુજીવનની સુવાસ સર્વત્ર વિશેષ ઉપકારક બનતી વર્તમાનમાં વધી રહેલી અનાર્યસંસ્કૃતિની છાયા તે કાળે ન હતી, તેથી શ્રમણે