________________
૩૧૦
શ્રી સવેગર`ગશાળા પ્રથના ગુજરાતી અનુવાદ : દ્વાર ત્રીજી
એક પ્રસંગે ક્રીડારસિક પ્રિય મિત્રાથી પરિવરેલે, તૂત પરણેલા, શણગારથી સજ્જ, એક ધનવાનને પુત્ર ત્રણ માવાળા ચેાકમાં, ચૌટામાં તથા ચાર માળ વાળા ચેાકમાં, ( એમ સત્ર) ફરતે ( ત્યાં આવીને) હાંસીથી તે સાધુએને પ્રણામ કરીને તેએના ચરણા પાસે બેઠા. (૫૫૧૪-૧૫) પછી તેના મિત્રાએ મશ્કરીથી કહ્યું કે-હે ભગવત ! સ'સારવાસથી અત્ય'ત ઉદ્વિગ્ન થએલેા આ અમારા મિત્ર દીક્ષા લેવાને ઇચ્છે છે, તેથી જ શ્રેષ્ઠ શણગાર સજીને અહી' આવ્યે છે, માટે એને પ્રવજયા આપે ! (૫૫૧૬-૧૭) ઈં ગિત આકારમાં કુશળ મુનિએ, તેએની મશ્કરીને સમજીને, અજાણુની જેમ ( કઈ જવાઞ આપ્યા વિના ) પેાતાનાં કાર્યાને કરવા લાગ્યા. (૫૫૧૮) ( છતાં ) વાર'વાર ખેલતા તેએ જયારે ચિરકાળ અટકયા નહિ, ત્યારે આ ‘ દુઃશિક્ષાવાળા ( મૂર્ખાએ ) ભલે શિક્ષાને પામે, ’–એમ ચિંતવતા સાધુએએ ‘એકાન્તમાં બેઠેલા આ અમારા ગુરુ ચ'ડરુદ્ર આચાય દીક્ષાને આપશે. ’–એમ કહીને તેમને બતાવ્યા.(૫૫૧૯-૨૦)પછી ક્રીડા (કુતૂહળ) પ્રિય પ્રકૃતિવાળા તે(ત્યાંથી)સૂરિજી પાસે ગયા અને પૂર્વની જેમ શેઠના પુત્રની દીક્ષા લેવાની ઈચ્છા જણાવી. (પપર૧) તેથી · અહા હા ! મારી સાથે પણ (આ) મહા પાપીઓ કેવી હાંસી કરે છે ?-એમ ચિત્તમાં પ્રગટેલા તીવ્ર કેપવાળા સૂરિજીએ કહ્યું કે-અહા! જે એમ છે, તા મને શીઘ્ર રા (રાખાડી ) આપે!! અને તેના મિત્રાએ તૃત જ કયાંયથી ( રહ્યા ) લાવી આપી. (પપર૪ -૨૩) પછી સૂરિજીએ તે શેઠના પુત્રને મજબૂત પક્કડથી પકડીને શ્રી નમસ્કાર મહામંત્ર સભળાવીને પેાતાના હાથથી લેાચ કરવા માંડયા. (૫૫૨૪) ભવિતવ્યતાવશ જ્યારે તેના મિત્રા અને તે શેઠના પુત્ર કઈ પણ મેલ્યા નહિ, ત્યારે તેએએ મસ્તકનેા લેાચ કરી દીધા (૫૫૨૫) તે પછી શેઠના પુત્રે કહ્યુ` કે-ભગવંત! આટલા કાળ હાંસી હતી, પણ હવે સદ્ભાવ પ્રગટચા છે તેથી પ્રસાદ કરે, અને સ'સારસમુદ્ર તરવામાં શ્રેષ્ઠ પ્રવહણુતુલ્ય એવી મેાાનગરના સુખને દેનારી અને જગતગુરુ શ્રી જિનેશ્વરદેવાએ ઉપદેશેલી દીક્ષાને ભાવપૂર્ણાંક આપેા ! (પપર૬-૨૭) એમ કહેવાથી તે આચાયે તેને દીફાા આપી. અને વિલખા થએલા મિત્રા સ્વસ્વ સ્થાને ચાલ્યા ગયા. (૫૫૨૮) પછી તેણે કહ્યું કે-હે ભગવંત! ઘણા રવજનેવાળા (હાવાથી ) હુ' અહીં નિવિ`ને ધ કરવા નિહ પામુ' (કરી શકીશ નહિં,) તેથી ખીજા ગામે જઈ એ. (૫૫૨૯) ભલે, એમ થાએ! એમ (તેના વચનને) સ્વીકારી ગુરુએ તે પછી તેને માનુ` નિરીક્ાણ કરવા મેકલ્યા અને તે મા જોઈ ને આવ્યેા. તે પછી વૃદ્ધાવસ્થાથી ક'પતા તે સૂરએ તેના ખભે જમણેા હાથ મૂકીને ધીમે પાદક્ષેપ કરતાં ( ધીમી ચાલે ) ચાલવાને પ્રારંભ કર્યાં. (૫૫૩૦-૩૧) રાત્રે મામાં ચક્ષુબળથી રહિત તે થેાડી પણ પગની સ્ખલના થતાં કૈાધાતુર થઇને નવા સાધુને વાર’વાર સખ્ત તિરસ્કારે છે. (૫૫૩૨) અને “ તે આવે! માગ જોયા ? ’=એમ વાર વાર કઠોર વચન ખેલતા દઉંડાથી મસ્તકમાં પ્રહાર કરે છે. (૫૫૩૩) ત્યારે નવદીફિાત છતાં તે ચિતવે છે કે-અહા ! મહા પાપના ભાજન એવા મેં આ મહાત્માને આવા દુ;ખસમુદ્રમાં
"