________________
જીવને ચૈતન્યના આનંદની એવી ખુમારી હોય છે કે, દુનિયા કેમ રાજી થશે અને દુનિયા મારા વિષે શું ધારશે અને શું બોલશે? તે જેવા રોકાતા નથી. લોક લાજને છોડીને એ તો પોતાની ચૈતન્યની સાધનામાં મશગૂલ છે. તેઓ નિર્ભય
૧૨. જેમ આકાશની વચ્ચે અદ્ધર અમૃતનો કૂવો હોય તેમ મારું ચૈતન્યગગન નીરાલંબી
ને આનંદમાં અમૃતથી ભરેલું છે, તે આનંદને સ્વાદ લેવામાં વચ્ચે રાગાદિના આલંબનની જરૂર રહેતી નથી. પોતાના કાર્ય માટે બીજાનું આલંબન માંગવું તે તો કાયરનું કામ છે. મોક્ષના સાધકો શૂરવીર હોય છે, સ્વાલંબને જ તેઓ
પોતાના મોક્ષકાર્યને સાધે છે. પોતાનો સ્વયં પુરૂષાર્થ ઉપાડે છે. ૧૩. જેને આત્માની લગની લાગી છે એવા જીવને આત્માની અનુભૂતિ સિવાય
બીજા કોઈ પર ભાવોમાં કે સંયોગોમાં કયાંય ચેન પડતું નથી. તેને પોતાના ચૈતન્યની જ ધૂન લાગેલી હોય છે. ઉદયના વિચિત્ર પ્રસંગો વખતે પણ એ પોતાના સ્વભાવને છોડતો નથી. એને એક આત્મ હિતની જ વાત મુખ્ય છે. તેને જ્ઞાન અને વિકલ્પની ભિન્નતા ભાસતી હોવાથી તેમાં વિકલ્પનો એક અંશ પણ મારા જ્ઞાનનું કાર્ય નથી એ શ્રદ્ધા કાયમ છે. આવા નિર્ણયના જોરે આત્માનો રંગ ચડી જાય તે જીવ રાગથી છૂટો પડીને જ્ઞાન સ્વભાવનો સાક્ષાત અનુભવ કરે છે. વિકલ્પોથી અત્યંત વિરકત થઈને જ્ઞાન સ્વભાવમાં તન્મયપણે પરિણમ્યો તે જીવ પોતાને પરમાત્માપણે અનુભવે છે. આવો અનુભવ કરનાર જીવ અલ્પ
કાળમાં સાક્ષાત પરમાત્મા દશાને પામે છે એ નિઃશંક વાત છે. ૧૪. આવા આત્મસન્મુખ જીવની રહેણી-કરણી જુદી જાતની હોય છે. દુનિયાના
વિષયોનો રસ છૂટીને તેને તો માત્ર આત્માની ધૂન લાગે છે “યુવા ધામના ધ્યેયની ધખતી ધૂણી ધીરજથી અને ધગશથી ધગાવનાર ધર્મનો ધારક ધર્મી ધન્ય છે ”. પોતાના મહાન આત્મ તત્ત્વને લક્ષમાં લેવા સિવાય બીજા કોઈ કાર્યમાં આત્મશક્તિ વેડફવાનું તેને પોષાતું નથી. એટલે સર્વશક્તિથી નિરંતર પોતાના પરિણામને તે તરફ વાળતો જાય છે. અનંતકાળથી મેં મારા આત્માનું અજ્ઞાનતાવશે અહિત જ કર્યું છે હવે આ ભવમાં બાજી સુધારી લેવાની છે.
જે સ્વરૂપ સમજ્યા વિના પામ્યો દુખ અનંત ' હવે મને ભવ ભ્રમણનો થાક લાગ્યો છે અને આ અપૂર્વ સત્સમાગમનો અવસર હવે ખાલી ન જાય એમ વિચારી તે અંતર્મુખ થાય છે.