________________
૫૮
જીવ સંવેગપૂર્વક પોતાના ધ્યેય પ્રત્યે પૂરી લગનીથી લાગે છે. ૫. નિજ હિતની દષ્ટિ : પૂર્ણતાનું લક્ષ નિરંતર રહેતું હોવાને લીધે, નિજ હિતના
પ્રયોજનની દષ્ટિ અહીંથી પ્રાપ્ત થાય છે. આ દષ્ટિ તીક્ષ્ણપણે અને સૂક્ષ્મપણે પ્રવર્તતી થકી પોતાને અહિતથી બચાવે છે. ઉદય કાર્યોની પ્રવૃત્તિ કરવી પડે તેમાં થાક લાગે છે અને તેવો ઉદય જો લંબાય તો ત્રાસરૂપ અનુભવાય છે. જેથી સંસાર બળ ઘટતું જ જાય છે. સ્વરૂપની પ્રાપ્તિ સિવાય જગતના બધાં પદાર્થો હીન લાગે છે. મારું સુખ મારા આત્મામાં જ છે એ વાત નિશ્ચિત થઈ હોવાથી પરમાંથી સુખ બુદ્ધિ નીકળી જાય છે. સપુરૂષની શોધ : નિજ હિતના દષ્ટિકોણને લીધે એક અત્યંત મહત્ત્વપૂર્ણ અંતરસૂઝ ઉત્પન્ન થાય છે. જેને લીધે આત્મજ્ઞાની પુરૂષના ચરણકમળના સાનિધ્યમાં રહેવાનો અભિપ્રાય થઈ આવે છે. વિવેકપૂર્વક તે જીવમાત્ર પુરૂષ ને જ ઈચ્છે છે અને તેની શોધ કરે છે. અને તેની ઓળખાણ પડી જાય તો પરમ પ્રેમે તેને ચાહે છે. પૂર્ણ આજ્ઞાકારિતામાં રહીને - સ્વચ્છંદ નિરોધપણે ભક્તિ ભાવે સત્સંગને ઉપાસે છે. તેમના ગમે તેવા વચનોમાં સમ્યક પ્રતીતિ રહે છે. આ ભૂમિકામાં દર્શન મોહ અત્યંત મંદપણાને પામે છે. પુરૂષના પ્રત્યક્ષ યોગનું મહત્વ અનુભવથી સમજાય છે. તેને અન્ય વિકલ્પ કરીને માર્ગ પ્રાપ્ત કરવાનો અવિચારી અભિપ્રાય થતો નથી. પુરૂષનું શરણ લેવાથી
સ્વછંદતા અને કર્તુત્વ બુદ્ધિનો અભાવ થઈ જાય છે. ' ૭. યર્થાથતા : હવે સમજણની યથાર્થતા ઉત્પન્ન થાય છે. તેથી સત્પરૂષના વચનો
શાસ્ત્ર વચનો પ્રયોજન સિદ્ધ થાય તે પ્રકારે સમજાય છે. અધ્યાત્મ તત્વનો રસ અને રુચિ વૃદ્ધિગત થતા જાય છે. દર્શનમોહનો અનુભાગ ઘટતાં મુમુક્ષુને યોગ્ય જ્ઞાનની નિર્મળતા પ્રાપ્ત થાય છે. અવલોકન સ્વરૂપ પ્રાપ્તિની તીવ્ર ભાવના ઉત્પન્ન થઈ હોવાથી હવેની ભૂમિકામાં એક નવી જાગૃતિ આવી જાય છે. જેથી પોતાના સર્વ પરિણામોમાં અપક્ષપાતપણે (મધ્યસ્થ ભાવે) અવલોકન એટલે ચાલતા પરિણામોમાં થતા અનુભવને દેખવો. અવલોકનના અભ્યાસપૂર્વક ભાવો જ્યારે અનુભવ પદ્ધતિએ સમજાય છે ત્યારે તે તે ભાવોનું ઊંડાણ હાથમાં આવે છે. ઉદય ભાવોમાં આવતો વિભાવે રસ અવલોકન કાળે પકડવાથી તે યથાર્થપણે એકદમ મોળો પડે છે. તત્ત્વજ્ઞાનનો અભ્યાસ પણ અંતર અવલોકનપૂર્વક ચાલે છે. આ રીતે પ્રયોગપૂર્વક પ્રયોગની સરાળે ચડાવીને નિર્ણય થાય છે તે નિર્ણય યથાર્થ નિર્ણય હોય છે..