________________
પ્રથમ વિકલ્પમાં એમ નક્કી કર્યું કે પરથી તો હું જુદો, પુણ્ય-પાપ પણ મારું સ્વરૂપ નહિ, મારા શુદ્ધ સ્વભાવ સિવાય દેવ-ગુરૂ-શાસ્ત્રનું પણ અવલંબન પરમાર્થે નહિ, હું તો સ્વાધીન જ્ઞાનસ્વભાવી છું; આમ જેણે નિર્ણય કર્યો તેને
અનુભવ થયા વગર રહેશે જ નહિ. ૧૨. પુણ્ય-પાપ મારું સ્વરૂપ નથી, હું જ્ઞાયક છું.આવી જેણે નિર્ણય દ્વારા હા પાડી
તેનું પરિણમન પુણ્ય-પાપ તરફથી પાછું ખસીને જ્ઞાયક સ્વભાવ તરફ ઢળ્યું એટલે તેને પુણ્ય-પાપનો આદર ન રહ્યો તેથી તે અલ્પકાળમાં પુણ્ય-પાપ રહિત સ્વભાવનો નિર્ણય કરીને અને તેની સ્થિરતા કરીને વીતરાગ થઈ પૂર્ણ થઈ જશે. પૂર્ણની જ વાત છે - શરૂઆત અને પૂર્ણતા વચ્ચે આંતરો પાડ્યો જ નથી, કેમ કે શરૂઆત થઈ છે તે પૂર્ણતાને લક્ષમાં લઈને જ થઈ છે. સત્ય સંભળાવનાર અને સાંભળનાર બંનેની પૂર્ણતા જ છે; જેઓ પૂર્ણ સ્વભાવની વાત કરે છે તે દેવ-ગુરૂ-શાસ્ત્ર એ ત્રણે તો પવિત્ર જ છે, તેના અવલંબને જેણે હા પાડી તે પણ પૂર્ણ પવિત્ર થયા વગર રહે જ નહિ.
પૂર્ણની હા પાડીને આવ્યો છે તે પૂર્ણ થશે જ.. તારે ધર્મ કર છે ને! તો તું તને ઓળખ.પહેલામાં પહેલો સાચો નિર્ણય કરવાની વાત છે. તું જ્ઞાન કરનાર જ્ઞાનસ્વભાવી છો. પરને ગ્રહનાર કે છોડનાર તું નથી, જાણનાર જ તું છો. આવો નિર્ણય જ ધર્મની પહેલી શરૂઆતનો - સમ્યગ્દર્શનનો ઉપાય છે.
આત્માની પ્રગટ પ્રસિદ્ધિ માટે ઈન્દ્રિય અને મનથી જે પર લક્ષ જાય છે તેને ફેરવીને તે મતિજ્ઞાનને સ્વમાં એકાગ્રતા કરતાં આત્માનું લક્ષ થાય છે એટલે કે આત્માની પ્રગટપણે પ્રસિદ્ધિ થાય છે, આત્માનો પ્રગટરૂપ અનુભવ થવો તે
જ સમ્યગ્દર્શન છે અને સમ્યગ્દર્શન એ જ ધર્મ છે. તવ નિર્ણયનો અવસરઃ ૧. હે જીવ! તારે જ તારું ભલું કરવું છે તો તું સર્વજ્ઞનો અને તેના કહેલાં તત્ત્વનો
નિર્ણય કર ! કેમ કે તત્ત્વ નિર્ણય તે જ સર્વ સુખનું મૂળ કારણ છે. ૨. તારી બુદ્ધિ બીજી અત્યંત નકામી વાતોનો નિર્ણય કરવામાં તો પ્રવર્તે છે અને
આત્મહિતના મૂળ આધાર અહંતદેવ તથા તેમણે કહેલાં તત્ત્વો તેના નિર્ણયમાં
તારી બુદ્ધિ પ્રવર્તતી નથી. એ મોટું આશ્ચર્ય છે. ૩. આત્મહિતને માટે તત્ત્વ નિર્ણય કરવા જેટલું (મતિ, કૃત) જ્ઞાન તો તને પ્રાપ્ત
થયું છે, માટે હે જીવ! તું આ અવસરને વૃથા ન ગુમાવ.