________________
કર્મયુગલનું ગ્રહણ તથા તેમાં પ્રાપ્ત થતા વિભાગે ૨૮૧ પ્રદેશે પ્રાપ્ત થાય છે? તે જ પ્રકારની વાત આ ૭૯ તથા ૮૦ મી ગાથામાં કહેવાય છે –
एगपएसोगाढं, नियसव्वपएसओ गहेइ जिओ । જેવો સાર તવંતો, ના જોઇ સમો હિરો ૭૧ विग्यावरणे मोहे, सव्वोवरि वेयणीये जेणप्पे । तस्स फुडत्तं न हवइ, ठिईविसेसेण सेसाणं ॥८०॥
જાથાર્થ–વિનો જીવ એક પ્રદેશમાં અવગાહેલા (એટલે જીવ જે ક્ષેત્રમાં અવગાહ્યો છે–રહ્યો છે તેટલા માત્ર ક્ષેત્રમાં રહેલા) કર્મલિકને પોતાના સર્વ આત્મપ્રદેશો વડે ગ્રહણ કરે છે. દેવો તોતેમાંને છેડો અંશ—અલ્પભાગ માં બંધાતા આયુષ્યને મળે છે, અને આયુષ્યથી અધિક અંશ=વધારે ભાગ નામકર્મને તથા ગોત્રકને મળે છે, ત્યાં નામ અને ગેત્રને પરસ્પર સમોસરખો ભાગ મળે છે (અર્થાત્ જેટલા કર્માણ નામકર્મરૂપે પરિણમે છે તેટલા જ સરખી સંખ્યામાં કર્માણ ગેત્રપણે પરિણમે છે. ૭૯
તથા વિઘકમને અને આવરણકર્મને (જ્ઞાનાવરણ, દર્શનાવરણને) એ ત્રણ કર્મને નામશેત્રથી અધિક ભાગ મળે છે, તેથી અધિક ભાગ મેહનીયકર્મને મળે છે, અને વેદનીય કર્મને તે સોવરિ=સર્વથી ઉપર એટલે સર્વથી અધિક ભાગ મળે છે, જે=જે કારણથી વેદનીયકર્મના પ્રદેશ ૩Q અલ્પ હોય તે તસ્વ=તે વેદનીય કર્મનું જીવને સ્પષ્ટપણું (સ્પષ્ટ અનુભવ) ન હોય અને વેદનીય સિવાયનાં શેષ ૭ કર્મોને જે ભાગ મળે છે તે દિવિસેન=ોતપોતાની ન્યૂનાધિક સ્થિતિના વિશેષથી એટલે સ્થિતિના તફાવતથી મળે છે.
