________________
૫૦.
પ્રથમ પ્રકાશ. તેમ ફરતાં સાચા રસ્તા ઉપર આવી જાય છે અને કદાચ બીજાને પૂછવાથી તેમના બતાવ્યા પ્રમાણે ચાલતાં પણ સત્ય રસ્તા ઉપર આવે છે, તેવી જ રીતે આ સમ્યકત્વ રત્નની પ્રાપ્તિ પરિણામની વિશુદ્ધતાએ સ્વાભાવિક રીતે થઈ આવે છે, અથવા સદ્દગુરૂને ઉપદેશ સાંભળી તે પ્રમાણે વર્તન કરતાં પરિણામની વિશુદ્ધતાએ મેળવી શકાય છે. ગમે તેવી રીતે સમ્યકત્વ પ્રાપ્ત થાઓ. પણ તે પરિણામની વિશુદ્ધતા વિના તે નહિ જ મળી શકે. આ વિશુદ્ધતા જેમ જેમ રાગદ્વેષની એાછાશ થતી જશે તેમ તેમ વૃદ્ધિ પામશે, યા પ્રગટ થતી આવશે. રાગ અને દ્વેષ એ મહાન ચીકાશ છે. આ ચીકાશથી જ્ઞાન, શ્રદ્ધાન અને ચારિત્ર દબાઈ જાય છે. માટે દરેક અવસરે અને દરેક કાર્યમાં રાગદ્વેષથી ઘણું જ સાવધાન રહેવાનું છે કે, તેની ચીકાશથી આત્મા વિશેષ દબાઈ ન જાય. તેવા સાવધાન મનુષ્યજ ઉંચા આવી શકશે. સૂર્યની 'આડે વાદળાંને જ્યાં સુધી મોટે વિભાગ આવી ગયું છે, ત્યાં સુધી પ્રકાશની આશા રાખવી વ્યર્થ છે. તેવી જ રીતે આત્માની આડે આવા રાગદ્વેષ રૂપ વાદળને જો હોય ત્યાં સુધી આત્મપ્રકાશ યા આત્મસુ . ખની આશા રાખવી નકામી છે. વાદળ દૂર થશે, ત્યારેજ પ્રકાશ થશે તેમ રાગદ્વેષ રૂપ પડળો દૂર થવાથી જ આત્મપ્રકાશ પ્રગટ થશે. રાગદ્વેષની અધિકતા થતાંજ, સમ્યકત્વ પ્રાપ્તિની નજીક આવેલા
જી પણ કર્મની સ્થિતિ વધી જતાં સંસારમાં અધિક પર્યટન કરે છે અને સમ્યકત્વથી દૂર રહે છે. એટલું જ નહિ પણ સમ્યકત્વ પામેલા પણ સમ્યકત્વથી પતિત થઈ સંસારમાં રખડે છે. માટે જે સમ્યકત્વની કે આત્મ વિશુદ્ધિની જરૂર હોય તે અવશ્ય રાગદ્વેષ ઓછા કરવા જોઈએ.
શ્રદ્ધામાં પણ અનેક જાતની તારતમ્યતા આપણા જેવામાં આવે છે. કેઈને વિશેષ શ્રદ્ધા, કેઈને છેડી શ્રદ્ધા, કેઈને તેનાથી પણ ડી, આ સર્વ તારતમ્યતા થવાનું કારણ પરિણામની અવિશુદ્ધિ અને રાગદ્વેષનું વિશેષાધિકપણું જ છે. જે ૧૭ છે