________________
પ્રથમ પ્રકાશ મહાત્માએ તેને બેલા “હે ચંડકૌશિક ! પ્રતિબોધ પામ, પ્રતિબોધ પામતારા પૂર્વજન્મને યાદ કર. ગત જન્મના ક્રોધાવેશના ફલરૂપે આ તિર્યચપણું અને તેમાં પણ હજારે જીને ત્રાસ આપનાર આ સર્પપણું તું પામે છે. જે ચારિત્ર અને જે તપશ્ચર્યાનું ફલ મક્ષ મળવું જોઈએ, તે ચારિત્ર તથા તપને કોધથી દૂષિત કરતાં આવા મહાન અધમ જન્મને તું પામે છે, અને આ જન્મમાં પણ આવા કોધથી હજારે જીવને સંહાર કરી મહાન દુર્ગતિ પામીશ, માટે હવે તે ચેત.”
મહાત્માના મુખથી નીકળતાં આ વચનામૃતનું પાન કરતાં તે સર્ષે સ્તબ્ધ થઈ ગયું. તેમના ગની પ્રભા એટલી બધી તેના ઉપર પડી કે એક ડગલા જેટલું પણ તે દૂર ખસી ન શકે. અને વિચારના વમળમાં પડે કે “આ મહાત્મા કોણ? તે મને શું કહેવા માગે છે? મેં આવા મહાત્માઓને કઈ પણ ઠેકાણે કઈ પણ વખતે જોયા છે ? મને યાદ નથી આવતું તે પણ આવા મહા પુરુષોની સોબતમાં હું પૂર્વે આ છું” આમ વિચાર કરતાં તે શરીરનું ભાન ભૂલી ગયે, તેની ઇંદ્રિના વ્યાપાર બંધ પડી ગયા. આજુબાજુ શું થાય છે તેનું ભાન તેને ન રહ્યું, અને એકાગ્ર થઈ ગયે. તે એકાગ્રતામાં સ્થિર થતાં પૂર્વ જન્મના સંસ્કારને રોકનાર [આડે આવનાર] કર્મને પડદે તૂટી ગયા. અને કર્મને પડદે તૂટતાં તેને ગયા જન્મનું જ્ઞાન થઈ આવ્યું. તાપસ અને જૈન સાધુપણાને પાછલે જન્મ જે. હવે તેના પશ્ચાતાપને પાર ન રહ્યો. “હે ધિક્કાર છે મને! એક કોઇને લઈને મારી આવી અધમ સ્થિતિ થઈ. પૂર્વે મેં તપશ્ચર્યા ઘણી કરી, તપસ્યાને પારણે ગૃહસ્થને ઘેર આહાર લેવા જતાં એક દેડકી પગ તળે ચંપાઈ મરણ પામી. શિષ્ય સંભારી આપી. મેં માન્ય ન કર્યું. ફરી શિષ્ય ઉપાશ્રયે આવ્યા બાદ સંભારી આપી. મને રીસ આવી. ત્રીજીવાર સંધ્યાએ પ્રતિક્રમણ અવસરે શિષ્ય સંભારી આપી. મેં જાણ્યું, આ મારાં છિદ્રો શોધે છે. ક્રોધાવેશથી મારવા દે, રસ્તામાં સ્થંભ સાથે અફળાયો. સ્તંભ જોરથી વાગતાં તે પાપને પશ્ચાત્તાપ કર્યા સિવાય મરણ પામી