________________
તૃતીય પ્રકાશ હું તને ખીર કરી આપું. આટલું કહેતાં જ પિતાની પૂર્વની સારી સ્થિતિ તેને સાંભરી આવી અને ઉચ્ચ સ્વરે માતા રડવા લાગી. માતાને રડતી જોઈ છોકરે પણ રડવા લાગ્યા. આ શબ્દ સાંભળી કેટલીક પાડો શણે ત્યાં દોડી આવી, અને રૂદન કરવાનું કારણ પુછયું. પિતાનું દુઃખ તેઓને કહેવાથી તેઓને દયા આવી, તેથી ખીરની સર્વ સામગ્રી તેઓએ તેને આપી. તેની ખીર બનાવી એક થાળમાં પુત્રને આપી માતા નજીકમાં કાર્ય પ્રસંગે ગઈ. તેવામાં માસ ઉપવાસી એક તપસ્વી મુનિ પારણા માટે ફરતા ફરતા તેનેજ ઘેર આવી ચડયા. પિતાને ઘેર મુનિને આવેલા જોઈ છોકરો ઘણે ખુશી થયે. તે બોલી ઉઠશે. અહો ! હું ધન્યભાગ્ય છું. આવાં ધનાઢનાં ઘરો મૂકી આવા તપસ્વી મુનિ મારે ઘેર આવી ચડયા. મહારાજ તપસ્વીજી ! આજ તે મારૂં અન્ન ગ્રહણ કરે! અને મને નિસ્તારે. ઓઘ સંજ્ઞાએ પણ તપસ્વીઓને આપવાથી લાભ થાય છે, તેમ જાણનાર આ બાળકને જોઈ મુનિ આશ્ચર્ય પામ્યા. દ્રવ્યભાવથી શુદ્ધતા જાણી મુનિએ પાત્ર ધયું અને સંગમકે પિતાના વાસણમાં લીધેલી બધી ખીર આપી દીધી એક તે આવી દુઃખી અવસ્થા, કોઈ પણ વખત તેવું સ્વાદિષ્ટ ભજન ખાવા નહિ મળેલ, ભુખ લાગેલી, માગીને મેળવેલી, બાળક અવસ્થા અને પરિણામની વિશુદ્ધતા, તે એક એકથી ચડીયાતું હતું. આ વિશુદ્ધતામાં કર્મની નિર્જરા અને પુણ્યબંધ સંઘાતે તેણે ઉત્તમ મનુષ્ય ભવનું આયુષ્ય બાંધ્યું. મુનિ ગયા પછી પાછળ રહેલી ખીર ચાટતે હતું, ત્યાં તેની મા આવી. છોકરાને હજી ભૂખ્યો જાણી બીજી ખીર તેને આપી, રાત્રિના વખતમાં અજીર્ણ થવાથી મુનિદાનની પ્રશંસા કરતા તે મરણ પામે અને રાજગૃહી નગરીમાં ધનાદય ભદ્ર શેઠની ભદ્રા નામની સ્ત્રીની કુખે પુત્રપણે ઉત્પન્ન થયે. યુવાન વયમાં પિતાએ બત્રીશ કન્યાઓ પરણાવી. સાતમાળના મહેલમાં દેગુંદક દેવોની માફક સુખ વૈભવ ભેગવે છે. તેના પિતા ગભદ્ર શેઠે વીર પ્રભુની પાસે ચારિત્ર લીધું અને પર્યતે સુસમાધિમાં મરણ પામી તે દેવલોકમાં ગયે. પુત્રનેહથી તે પિતાના પુત્રના સર્વ મને રથ પૂર્ણ કરતે હતા. એક દિવસે એક પરદેશી મુસાફર સેળ રત્નકાંબળે લઈ રાજગૃહીમાં વેચવા આવ્યું. શ્રેણિક રાજાએ તેનું