________________
૧૪૦
દિતીય પ્રકાશ રાજ્યહિતનાં અને ધર્મહિતનાં તેણે એટલાં બધાં સારાં કાર્યો કર્યા હતાં કે તે વખતના રાજા પ્રજાને તે સર્વે અનુકરણ કરવા જેવાં હતાં, પુત્રનાં આવાં અલૌકિક કાર્યો અને બુદ્ધિ વિભવથી આકર્ષાઈ બીજા રાજપુત્રે છતાં શ્રેણિક મહારાજાએ તેને રાજ્ય આપવાને નિર્ણય કર્યો અને અભયકુમારને સ્વીકારવા જણાવ્યું. અભયકુમારે ઉત્તર આપે કે પિતાજી! મારી મને વૃત્તિ હવે પરલોક સંબંધી પરમાર્થ સાધવા પ્રેરાય છે. મને રાજ્યની બીલકુલ ઈચ્છા નથી. મનુષ્યએ પિતાની જીંદગી અને બુદ્ધિબળ આત્મશાંતિ માટે વાપરવાં જોઈએ. છતાં છેવટની અવસ્થામાં પણ જો તેઓ રાજ્યાદિકના લેભી થઈ વિષયાસકત બની પરમાર્થ સિદ્ધ ન કરે તે તે મનુષ્યપણાને લાયકજ નથી, માટે હું હવે મારું આત્મસાધન કરીશ અને રાજ્ય આપ ઈચ્છાનુસાર બીજા રાજકુમારોને સોંપશે. રાજાએ ઘણે આગ્રહ કર્યો છતાં સંતોષવૃત્તિવાળા અને આત્મજાગૃતિવાળા અભયકુમારે તેને સ્વીકાર કરવા છેવટ સુધી ના પાડી અને પિતાની આજ્ઞા મેળવી, ભગવાન્ મહાવીર દેવ પાસે ચરિત્ર સ્વીકાર કર્યું અને ધર્મધ્યાનમાં લીન થઈ અંતે સર્વાર્થસિદ્ધ નામના વિમાને દેવપણે ઉત્પન્ન થયે. આ પ્રમાણે સંતોષવૃત્તિવાળા અભયકુમારનું ટુંક જીવન કહેવાયું. વાચકોએ યથાશકિત તેમનું અનુકરણ કરવા સાવધાન થવું.
સંતેષની સ્તુતિ. संनिधौ निधयस्तस्य कामगव्यनुगामिनः ॥
अमराः किंकरायन्ते संतापो यस्य भूषणम् ॥ ॥ ११७॥
જે મહાશયનું સંતેષ તેજ ભૂષણ છે, તેને વિધાને પાસે રહે છે, કામધેનું તેની પછાડી ચાલે છે અને દેવે કિંકરની માફક આશા ઉડાવે છે, ૧૧૭.
આ પ્રમાણે પરિગ્રહની ઈચ્છાને રોધ કરવારૂપ ગૃહસ્થનું પાંચમું વ્રત કહેવાયું અને બીજો પ્રકાશ પણ સમાપ્ત થયે. इति आचार्य श्री हेमचंद्रविरचिते योगशास्त्रे मुनिकेशरविजयगणि
નિરિત છાપ ઉતા: પ્રાર: 1
