________________
૧૩૪
દ્વિતીય પ્રકાશ કહ્યું. મુનિ પણ ધ્યાન પૂર્ણ કરી આહાર અર્થે ફરતા ત્યાં આવી ચડયા. વેશ્યાના વરની ખબર ન હોવાથી તેઓ અંદર ગયા. વેશ્યાએ આ દિવસ હાવભાવ કરી ચલાયમાન કરવા પ્રયત્ન કર્યા પણ તે નિરર્થક ગયા. સાંજે થાકીને વેશ્યાએ જવા દીધા. તે ત્યાંથી નીકળી વનમાં કાર્યોત્સર્ગે રહ્યા. અભયા રાણું આર્તધ્યાને મરીને વ્યંતરીપણે થયેલી તે ફરતી ફરતી ત્યાં આવી. તેણે સુદર્શનને જોયા. પૂર્વનું વેર સાંભરી આવ્યું. તેણે ઘણા ઉપસર્ગો કર્યા. મુનિ પણ મનને દઢ કરી આત્મ ધ્યાનની શ્રેણિ ઉપર આગળ વધ્યા અને પરિ ણામની વિશુદ્ધતાથી કર્મ ખપાવી કેવળજ્ઞાન ઉત્પન્ન કર્યું. અનેક ભવ્ય જીને બોધ આપીને તે સુદર્શન મુનિ મેક્ષે ગયા. આ પ્રમાણે પરસ્ત્રીથી વિરક્ત રહેનાર મહા પુરૂષ સુદર્શનનું ચરિત્ર સમાપ્ત થયું. આ ચરિત્ર ઉપરથી સુદર્શનની શિયળ વિષેની દઢતા સંબંધી ઘણું સમજવા અને મનન કરવા જેવું છે. તે મહાશયે ત્રણે ઠેકાણે અને તેમાં અભયા રાણુ પાસેથી પિતાને બચાવ કર્યો હતે તે ખરેખર પ્રશંસવા લાયક છે.
પરપુરૂષ ત્યાગ કરવાનો માટે સ્ત્રીઓને ઉપદેશ આપે છે
ऐश्वर्यराजराजोपि रूपमीनध्वजोपि च। सीतया रावण इव त्याज्यो नार्या नरः परः ॥१०२॥
એશ્વર્યમાં રાજાના રાજા સર અને રૂપમાં કામદેવ જેવો પણ રાવણને જેમ સીતાએ ત્યાગ કર્યો તેમ સ્ત્રીઓએ પરપુરૂષને ત્યાગ કરે. ૧૦૨.
અન્ય સ્ત્રી પુરૂષમાં આસકત થનારને ફળ બતાવે છે
नपुंसकत्वं तिर्यकत्वं दौर्भाग्यं च भवेभवे ।
भवेन्नराणां स्त्रीणां चा-न्यकान्तासक्तचेतसाम् ॥१०३।। બીજા પુરૂષ અને બીજી (પર) સ્ત્રીમાં આસકત મનવાળા સ્ત્રી પુરૂષોને ભવમાં નપુંસકપણું, તિર્યચપણું, અને દૌર્ભાગ્યપણું પ્રાપ્ત થાય છે. ૧૦૩.
