Page Text
________________
પરીને ત્યાગ કરનાર સુદર્શન શેઠની કથા. ૧૩૭ છે. ખરેખર સ્ત્રીઓના પ્રપંચે ય ચરિત્રને પાર કેઈ પામતું નથી. ચેકીદારે દેડી આવ્યા અને કેટલીકવારે રાજા પણ આવ્યા. સુદર્શનને રાજાએ એળખે. અભયાએ રાજાને જણાવ્યું કે ઓચિંતે આ માણસ મહેલમાં દાખલ થયે અને મારું શીયળ લુંટતે હતો. મેં પોકાર કરી મારું રક્ષણ કર્યું છે. રાજા સુદર્શનને પૂછે છે, શેઠ ! આમાં સત્ય શું છે તે જણાવ મને તારા વચન ઉપર ભરે છે. શેઠે વિચાર કર્યો કે જે હું સત્ય કહીશ. તે સજા સ્ત્રીને મારી નાખશે, એમ જાણી શેઠ મૌન રહ્યા. ઘણું પૂછયાં છતાં જ્યારે શેઠે ઉત્તર ન આપે ત્યારે રાજાએ ગુસ્સે થઈ શૂળીએ ચડાવવાને હુકમ કર્યો. શેઠને શહેરમાં થઈ શળીએ દેવા લઈ જતાં જોઈ શહેરમાં હાહાકાર થઈ રહ્યો. તેની સ્ત્રી મને રમાને ખબર થઈ. સતી મને રમાએ ગૃહ ચિત્યમાં જઈ શાસન દેવીઓને વિજ્ઞપ્તિ કરી કે જે મારે સ્વામી નિર્દોષ હોય તે શાસનાધિકાતુ દેવદેવીઓ મને સહાય કરજો; અને પિતે સ્વામીનું કલંક દૂર ન થાય ત્યાં સુધી કાર્યોત્સર્ગ કરી ધ્યાનસ્થપણે રહી. સુદર્શનને બહાર લઈ ગયા. શુળીઉપર ચડાવવાની તૈયારી કરે છે. સત્ય તે સત્યજ. એ છુપું રહેજ નહિ. સતી મનેરમાની લાગણી અને સુદર્શનની સત્યતા પ્રકટ કરવા શાસનાધિષ્ઠાતૃ દેવીએ શુળીનું સિંહાસન કરી દીધું અને સત્યને જયજયકાર થયે, રાજા ત્યાં આવ્યો. સુદર્શન પાસે પોતાનાં અજાણપણાના અપરાધની માફી માગી અને હાથી ઉપર બેસાડી રાજા સભામાં લઈ ગયે. અભયારે ખબર પડવાથી ગળે ફાંસો ખાઈ તે મરી ગઈ અને ધાવ માતા નાશી ગઈ. શેઠે ઘેર આવી દુઃખદાઈ સંસારવાસથી વિરકત થઈ ચારિત્ર ગ્રહણ કર્યું અને એકલ વિહારી થઈ શુનાં વને, જંગલ, પહાડે, ગુફાઓ અને રામાં ધ્યાનસ્થ રહી આત્મ સાધનમાં તે સાવધાન થયા. પંડિતા નાશી, પાટલીપુત્ર શહેરમાં દેવદત્તા વેશ્યાને ત્યાં રહી. તેની આગળ સુદર્શનના રૂપગુણ અને ધર્યતા વિગેરેનું વર્ણન કર્યું. એક દિવસ સુદર્શન મુનિ ફરતા ફરતા પાટલીપુત્રના વનમાં ધ્યાનસ્થ રહ્યા હતા. કાર્ય પ્રસંગે આવી ચડેલી પંડિતાએ તેને જોઈ, એાળખી, પિતાની સ્વામિનીને વાત કહી. તેણે તેને પિતાને ત્યાં લાવવા
| SR No. | 006022 |
| Book Title | Yogshastra |
| Original Sutra Author | Hemchandracharya |
| Author | Kesharsuri |
| Publisher | Balchand Sakarchand Shah |
| Publication Year | 1959 |
| Total Pages | 416 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 9 MB |