________________
૧૩ર
દ્વિતીય પ્રકાશ રવા અરજ કરી. રાજાએ તેને ધર્મિષ્ટ હેવાથી રજા આપી. શેઠે દિવસ ચિત્ય પરિપાટીમાં ગુજારી. રાત્રે પિષધ કરી શુન્ય ગ્રહમાં કાર્યોત્સર્ગમાં રહ્યો અને પ્રાતઃકાળ થયા સિવાય ગમે તેવા ઉપસર્ગ થાય તે પણ ચલાયમાન ન થવું તે અભિગ્રહ કર્યો. આ વાતની ખબર પંડિતાને પડી. પંડિતાએ અભયાને કહ્યું કે જો તું આજે બહાર ન જાય તે તારું કામ થાય. અભયાએ પેટમાં દુખવાનું બહાનું કાઢી રાજા પાસેથી શહેરમાં રહેવાની રજા મેળવી. ચેકીને જાપ પૂર્ણ હતે એટલે સુદર્શનને અંદર કેમ લાવે તે વિચારમાં પંડિતા ધંચાઈ. આખર એવા નિર્ણય ઉપર આવી કે દેવની મૂર્તિના બહાનાથી તેને અંદર લઈ જ. પછી કામદેવની ઉભી મૂર્તિ ગાડી ઉપર ચડાવી પંડિતા રાજગઢમાં લઈ ગઈ. એકદારના પૂછવાથી તેણે તે મૂર્તિ દેખાડી અને જણાવ્યું કે રાણી સાહેબ આજ બહાર જવાનાં નથી માટે મૂર્તિઓનું પૂજન કરવા સારૂ રાજગઢમાં લઈ જવામાં આવે છે. બે ચાર મૂર્તિઓ તેવી રીતે લઈ જઈ કાયેત્સગ મુદ્રાએ ધ્યાનમાં રહેલા સુદર્શનને ગાડી ઉપર ચડાવીઅભયા રાણી પાસે લાવી મૂક્યા. પિતાના મને પૂર્ણ થયા સમજી અભયા નજીક આવી હાવભાવ કરવા લાગી. સુદર્શન ધ્યાનમાં જાગૃત હતે. ઉપસર્ગ આ જાણી તે વધારે દઢ થતે ચાલ્યા. અભયા કહે છે કે, તમારે માટે મેં આ બધી મહેનત કરી છે માટે મને શાંત કરે. સુદર્શન બોલે નહિ, અભયાએ હાથ પકડ, આલિંગન કર્યું અને કામોત્પન્ન કરવાની પિતામાં જેટલી ચાતરી હતી તે સર્વે વાપરી ચુકી, પણ પત્થર ઉપર પાણી ઢળવા માફક નિરર્થક થયું. અભયા ગુસ્સ કરી બોલી, સુદર્શન મારું કહેવું માન્ય કર. હું તુષ્ટમાન થઈ તે રાજય બધું તારે આધિન છે અને રેષાયમાન થઈ તે આ તારૂં જીવિતવ્ય પણ નથી એમ નિશ્ચય રાખજે. પણ સાંભળે કેણ? આ પ્રમાણે આખી રાત્રિ સુદર્શનને મનાવતાં ગઈ. આખર પ્રાતઃકાળ થતે જાણી પિતાનું કામ સિદ્ધિ ન થયું અને હવે ઉલટ ફજેતે થશે એમ જાણી પિતાને હાથે પિતાના શરીર પર કેટલાક જખમ કરી પિકાર કરી ઉઠી કે દેડે દોડે, કેઈ માણસ અંતાપુરમાં પડે છે, અને મારી આબરૂ લુંટે