________________
નિકોલસ નિકબી યોગ્ય વખતે નિકોલસ અને જૈન બ્રાઉડી બંને એ પાર્ટીમાં હાજર થયા. સખીઓએ અરસપરસ પોતપોતાના ‘આદમી'નું ઓળખાણ કરાવ્યું.
જૉન બ્રાઉડી પૂરો છ ફૂટ ઊંચો હતો: પ્રમાણસર કહેવા કરતાં પ્રમાણ-બહાર કહેવાય તેવો. વાતચીત કરવાની તેની ટેવ પણ બહુ તળપદી તથા નિખાલસ હતી, અને તેનો ચેપ લાગતાં નિકોલસે પણ પોતાનો સ્વાભાવિક સંકોચ છોડી એ પાર્ટીમાં મુક્ત મને ભાગ લેવા માંડ્યો.
મિ. બ્રાઉડીએ નિકોલસને જરા દાબી ઠાંસીને પેટ ભરી લેવા ઉત્તેજવા માંડ્યો. કારણ કે, “આ ભૂંડાંઓ તને પૂરતું ખાણ કે ગોતર નીરે, એમ હું ઊંઘમાં પણ માનું નહીં; અને જો ભાઈલા, અહીં નું લાંબો વખત રહ્યો, તો તારાં હાડકાં ને ઉપર મઢેલું ચામડું – એ સિવાય તારા શરીરમાં ભાગ્યે કશું બાકી રહેશે, એની ખાતરી રાખજે.” એમ કહી તે મિસ ફેની તરફ જોઈ જોરથી હસી પડ્યો.
નિકોલસ બિચારાને, કેવળ દાક્ષિણ્ય ખાતર વચ્ચે કૂદી પડીને, મિસ ફેની ઉપરનો આ આકરા પ્રહાર ખાળવો પડ્યો. તે બોલ્યો, “મહેરબાન, તમારું કહેવું સદંતર ખોટું છે અને અભદ્ર છે. તમે આવું બોલીને એક ફૂલ જેવા કોમળ હૃદયને કેવો કારમો આઘાત પહોંચાડી રહ્યા છો, એ સમજવા જેટલું હૃદય તમને છે કે નહિ, એ હું જાણતો નથી.”
જૉન એના જવાબમાં રમૂજમાં આવી જઈ કંઈ વધુ બોલવા જતો હતો, પણ મટિલ્ડાએ તેનું માં પોતાનાં પાંચે આંગળાં વડે દબાવી દીધું, અને પોતાના માથાના કઠોર સોગંદ દઈ, વિશેષ એક શબ્દ પણ ન બોલવા કહ્યું.
બ્રાઉડીએ જવાબમાં કહ્યું, “લે ભાઈ, મજા કરવા તો ભેળા થયા હોઈએ; પછી ફાવે તેમ મજાક ઝાડીએ, તેમાં તારી બહેનપણીએ
