________________
કેળવણીની દુકાન
૩૭ “તું છે કે, સ્માઇક? તરત બારણું ઉઘાડતાં તને શા ઘા પડ્યા હતા, વારુ, હૈ? આટલી વાર તું શું કરતો હતો? આવા ભયંકર પવનમાં અમને બહાર શા માટે ઊભા રાખ્યા, બોલ જોઉં?”
“સાહેબ, મારે તમારી રાહ જોઈને જાગતા બેસી રહેવાનું હતું.' એટલે મિસિસે મને કહ્યું હતું કે, રસોડામાં અંગીઠી પાસે જાગતો બેસજે. પણ ત્યાંની હુંફમાં મને જરા ઝોકું આવી ગયું, સાહેબ.”
“તારી મિસિસ થતી બેવકૂફ જ છે,” મિત્ર વીયર્સે આસપાસ નજર કરી લઈને બોલી નાંખ્યું; “તને ટાઢમાં બેસાડી રાખ્યો હોત, તો તું વધારે સહેલાઈથી જાગતો રહી શક્યો હોત. પણ હું તારો એ હિસાબ બરાબર ચૂકતે કરી લઈશ; જરા નિરાંતે વાત.”
પછી નિકોલસ પણ નીચે ઊતરી રહ્યો, એટલે મિ0 વીયર્સે ડમણિયાના ટટ્ટને તબેલામાં લઈ જવા સ્માઇકને કહ્યું.
મકાનમાં પેસતાં જ એક સ્ત્રી ઠેકડા ભરતી સામે આવી અને લાડથી મિ0 સ્કેવીયર્સને ગળેથી પકડીપોસ્ટનાં પરબીડિયાં ઉપર સિક્કા મારે એ અદાથી, તેણે બેએક ચુંબનો એક પછી એક ચોડી દીધાં. એ મિ૦ સ્કવીયર્સની ધણિયાણી હતી.
મિત્ર વીયર્સે તેને ગાય-ભૂંડ તથા બાદમાં છોકરાંઓ વગેરેના કુશળ-સમાચાર પૂછયા. | નિકોલસ આ કુશળ-સમાચારની પૂછપરછ દરમ્યાન બાજુએ ઊભો રહ્યો હતો, અને આ દંપતીની ભાવભરી ખાનગી વાતચીત દરમ્યાન દૂર ખસી જવું કે નહિ એવું વિચારતો હતો; તેવામાં મિત્ર વીયર્સ તેના તરફ આંગળી કરીને બોલી ઊઠયા–
આ આપણો નવો આસિસ્ટન્ટ છે, જોયો?”
એમ?” મિસિસ ખુવીયર્સ તેને પૂરા અણગમાની નજરે પગથી માથા સુધી જોતી બોલી.
