________________
નિકોલસ નોકરીએ જાય છે
૩૫
કરીએ
“જુવાન, જરા ઘોડાને પકડી રાખી શકશે? હું તરત તાણિયા કાપી નાંખીશ; પણ એ જરા સ્થિર રહે તોને!”
નિકોલસ તરત દોડયો અને હિંમતથી તેણે ઘોડાઓને મજબૂત રીતે પકડી રાખ્યા. તાણિયા કપાતાં, કોચમૅનના કહ્યાથી, તેણે ઘોડાઓને છોડી મૂકયા, એટલે તે પોતાના મુકામે પાછા નાઠા.
કોચમૅન અને નિકોલસ હવે દબાયેલા પછડાયેલા અને ચીસો પાડતા સૌને સંભાળવાની તથા બારણું ઉઘાડી અંદર બેઠેલાંઓને ઉપરથી ઊંચકી લેવાની પેરવીમાં પડયા. તપાસને અંતે જણાયું કે, અંદર બેઠેલી બાઈનો લૅમ્પ ફૂટી ગયો હતો, તથા સગૃહસ્થનું માથું. બહાર બેઠેલાઓમાંથી સામેની બેઠકવાળા બેની આંખો ઉપર કાળાં ચકામાં થયાં હતાં, એક જણનું નાક જરા છૂંદાયું હતું, કોચમૅનને લમણા ઉપર ઢીમણું થયું હતું, અને બાકીનાઓને બરફના ઢગલાઓને કારણે કશી ખાસ ઈજા પહોંચી ન હતી.
મિ∞ સ્ક્વીયર્સ બોલી ઊઠયા, “નિકોલસ, તમે ઘોડાઓને મજબૂત રીતે પકડી રાખ્યા તે બહુ સારું થયું. તમારી જગાએ હું પણ એમ જ કરત; પણ તમે એ કામ કર્યું તેથી હું બહુ ખુશી થયો છું. આપણે શિક્ષકો કહેવાઈએ, અને આપણે જાનને જોખમે સૌની સેવા કરવાનો દાખલો બેસાડવો જ રહ્યો.”
સૌ મુસાફરો હવે ભેગા થઈ એકબીજાને ટેકે ચાલતા આથડતા, નજીકમાં નજીકની કોઈ વીશી જેવી જગાએ જઈ પહોંચ્યા. ત્યાં કશી ખાસ સગવડ મળે તેવું તો હતું નહિ; એટલે આગ સળગાવી, સૌ ટોળે વળી તેની આસપાસ બેઠાં. અને કૉચમૅન નવો કોચ તથા ઘોડા લેવા, જ્યાંથી ઘોડા બદલ્યા હતા તે મથકે પાછો ગયો.
પછી નવો કોચ આવતાં મુસાફરી પાછી શરૂ થઈ. સવારના અરસામાં નિકોલસને ઝોકું આવી ગયું. જયારે તેણે આંખ ઉઘાડી ત્યારે ગ્રેટા બ્રિજ આવી ગયું હતું અને મિ૦ ીયર્સ પેલા પાંચ છોકરાઓને અને સરસામાનને નીચે ઉતારવાની ધમાલમાં પડયા હતા.
