________________
૨૫
- કેળવણીકારનું પોત “પણ મને આ જુવાન માણસ માફક નહિ આવે, એવું લાગે છે,” વીયર્સ થોડો વિચારમાં પડી જઈને બોલ્યો.
જરા બાજુએ આવો તો; મારે બેએક શબ્દ કહેવા છે.” રાફે સ્કેવીયર્સને કહ્યું.
એ બેએક શબ્દ બાજએ જઈ કહેવામાં આવ્યા અને બેએક મિનિટ બાદ જ મિત્ર વીયર્સે આવીને જાહેર કર્યું કે, એ ક્ષણથી જ મિ. નિકોલસ નિકબીને ડોથબૉડ્ઝ હૉલ એકેડેમીના પ્રથમ આસિસ્ટંટ તરીકે નિયુક્ત કરવામાં આવ્યા છે, લેવામાં આવ્યા છે, અને સ્વીકારવામાં આવ્યા છે.
“તમારા કાકાની ભલામણથી જ આ બધું બન્યું છે, એમ જાણજો, મિ૦ નિકલ્બી,” વેકફૉર્ડ વીયર્સે કહ્યું. | નિકોલસે આ સફળતાથી આનંદમાં આવી જઈ એકદમ પોતાના કાકાના બંને હાથ પોતાના હાથમાં લઈને દબાવ્યા, અને મિ. વીયર્સને તો તેણે ત્યાં ને ત્યાં દેવ તરીકે જ પૂજ્યા હોત.
“માણસનો દેખાવ જરા વિચિત્ર છે ખરો; પરંતુ પૉર્સન તથા ડૉકટર જોન્સન વગેરે પણ ક્યાં વિચિત્ર દેખાવના નહોતા? બધા પુસ્તક-પંડિતો એવા જ હોતા હશે.” નિકોલસે મનમાં જ મનને મનાવી લીધું.
“તો આવતી કાલ સવારના આઠ વાગ્યે કોચ ઊપડશે; તમે પાએક કલાક વહેલા આવી જજો; આપણે આ ત્રણ છોકરાઓને સાથે લેવાના છે.”
'જરૂર, સાહેબ, હું વખતસર આવી જઈશ.”
“તો અત્યારે જઈને બધું બાંધવા-કરવાનું હોય તે પરવારી લે. અને જોજે ઘેર જઈને ફરી બેસતો!” રાલ્ફ નિકોલસને કહ્યું.
“એમ તે હોય, કાકાજી? તમારો ઉપકાર હું કદી ભૂલીશ નહિ.”
“તો રસ્તામાં ગોલ્ડન સ્કવેર તરફ તું જઈ શકીશ? મારી ઑફિસમાં આ કાગળો મારા ગુમાસ્તાને આપી દેવાના છે. અને
