________________
૩૧૮
નિકોલસ નિકલ્દી જે મિજાજથી એ ડૂલ થયાની વાત મને સંભળાવી, એ મિજાજ મને કઠે છે; – જાણે એ દશ હજાર ખોવરાવવામાં તેનો જ હાથ ન હોય! મારે તેનો એ મિજાજ – એ તેનો તડૂકો તોડવો જ પડશે! મારે એનો બદલો લેવો જ જોઈએ!” | આટલું ગણગણી, ગુપચુપ થોડો વિચાર કરી લઈ. તેણે એક ચિઠ્ઠી ઘસડી નાંખી. પછી ન્યૂમેનને બોલાવી, તે ચિઠ્ઠી “સેરેસન્સ હેડ” વીશીને સરનામે સિવયર્સને પહોંચાડવા આપી. અને જો ફિવયર્સ લંડનમાં જ હોય તો તે ચિહનો જવાબ લઈને જ આવવા તેને જણાવ્યું.
ન્યૂમેન જવાબ લઈ આવ્યો કે, મિ0 સ્કિવયર્સ પરગામથી હમણાં જ આવ્યા છે, અને તૈયાર થઈને તરત જ અહીં આવવા નીકળશે.
અને થોડી વારમાં સિકવયર્સ ત્યાં આવી પણ પહોંચ્યો. રાલ્ફ તેને પૂછ્યું, “કેમ છો? શી ખબર છે?”
“બધું બરાબર છે, સાહેબ, માત્ર તે તરફ છોકરાઓને લુખસની બીમારી ચાલે છે. છોકરાઓ ખંજવાળ ઊપડતાં બૂમો બહુ પાડ્યા કરે છે, ત્યારે તેમને માથા ઉપર માર મારી શાંત કરવા પડે છે, નહિ તો બીજાઓને જંપવા ન દે, એટલે શું થાય!”
રાલફે હવે નૉગ્સને બોલાવી તેને ભોજન કરવા ચાલ્યા જવા જણાવ્યું.
“પણ હજુ ભોજનનો વખત થયો નથી,” નૉઝે જક પકડી.
હું કહું એ જ તારો ભોજનનો વખત વળી; બીજો કયો વખત તારે હોય છે, વારુ?”
“તમે તો રોજ રોજ એ સમય બદલ્યા કરો છો.”
“તારે ક્યાં તારા રસોઈયાની માફી માગવી પડે તેમ છે? ચાલ, ચાલતો થા !”
નૉગ્સ ચાલ્યો ગયો એટલે રાલ્ફ બારણાને અંદરથી સાંકળ મારી આવ્યો.
