________________
બ્રાઉડી આવી ચડયો !
૨૨૭
'
કહીને અંતે ઉમેર્યું કે, “તમે લોકો ભાગ્યશાળી કે આજે જ ભેગાં થઈ ગયાં; બાકી અમે તો એને એકલાને જ સાથે લઈ, કાલે સવારે જ યૉર્કશાયર જવા ઊપડી જવાના છીએ; અને બીજા છોકરાઓ તથા તેમનો હિસાબ આપણને પહોંચાડવાનું કામ મેં અહીંના દલાલને ભાળવી દીધું છે. એટલે આજે તમે ચા પીવાનું અમારે ત્યાં રાખો; કાલે તો અમે વિદાય થવાના !”
“અરે વાહ! આવા પરગામમાં તમારા જેવા ગામ-વતનીનું નોતરું મળે એ કંઈ જેવી તેવી વાત! લંડન જોવાનું કયાં નાસી જવાનું છે? અમે જરૂર આજે તમારે ત્યાં આવીશું — ભલેને પચ્ચીસ માઈલ દૂર આવવું પડે!” બ્રાઉડી રાજી થતો બોલ્યો.
૩
બાકીનો આખો દિવસ બ્રાઉડી કંઈ વિચિત્ર ઉશ્કેરાટમાં રહ્યો.
ચિંતામાં પડી ગઈ. પણ
તે જોઈ ફૅની તેની માનસિક સ્થિતિ વિષે જ મટિલ્ડાએ તેને આશ્વાસન આપતાં કહ્યું, “આવું તો એમને વારે ઘડીએ થઈ આવે છે; જોકે, આવું થાય ત્યાર પછી તે અવશ્ય માંદા પડી જાય છે; પણ એમાં ચિંતા કરવા જેવું કશું હોતું નથી. કારણ કે, એ બીમારી માત્ર થોડો વખત સૂઈ રહેવાથી ચાલી જાય છે.”
અને મટિલ્ડાએ પોતાના પતિ વિષે ભાખેલી વાત બરાબર સાચી પડી. સ્નૉલીને ત્યાં નીચે બધાં બેઠાં હતાં ને જૉન બ્રાઉડી એવો બીમાર પડી ગયો કે, તેને લગભગ ઊંચકીને ઉપર લઈ જઈ પથારીમાં સુવાડી દેવો પડયો.
પેલાઓ તેને સુવડાવીને નીચે ગયા કે તરત બ્રાઉડી ધીમેથી ઊઠયો, અને પછીતે આવેલી કોટડીના બારણાની કળની ચાવી ફેરવીને બારણું ઉઘાડી અંદર પેઠો. અંદર પેસતાંની સાથે તરત તો તેણે સ્માઇકના મોં ઉપર હાથદ બાવી દીધો અને પછી ધીમેથી કહ્યું
‘અલ્યા, મને બ્રાઉડીને ઓળખ્યો કે નહિ ? ”
“હા, હા; ભાઈસા'બ, મને મદદ કરો.”
66
