________________
પેરીસમાં વસવાટ દોડાવ્યો; અને પોતે પહેરો ભરીને પાછી ફરતી એક લશ્કરી ટુકડીને મદદમાં લઈ, ગલીમાં તેની પાછળ ધીમેથી પેઠો.
કેસેટ થાકવા લાગી એટલે જીન વાલજને તેને ઊંચકી લીધી. જાવટે પોતાનો પીછો પકડી રહ્યો છે, તેની હવે તેને પણ ખાતરી થઈ હતી. પરંતુ પુલ વટાવ્યા પછી પોતે કયા રસ્તામાં પેઠો છે તેની પેલાઓને ખબર પડી નહીં હોય, એમ માનીને તે આગળ વધી રહ્યો હતો. તેવામાં રસ્તાને છેડે ઊભેલા પોલીસવાળાને જોઈ તે ચમક્યો. જીન વાલજન તરત પાછો ફર્યો. એક ઠેકાણે વચમાં ઊભા રહી તેણે જોયું તો પાછળ જાવટે પોતાનાં માણસો સાથે ધીમે ધીમે આવી રહ્યો હતો. બંને છેડા જાવટે રોકી લીધા હતા અને વચ્ચે બીજી કોઈ ગલી ફંટાતી ન હતી.
જીન વાલજિન જે ભાગમાં અધવચ ઊભો હતો, ત્યાં જ ઘોર અંધારું હતું. કાંઈ પણ ઉપાય થઈ શકે તો તે એટલા ભાગમાં છે. તે ભાગમાં એક બાજુએ વિશાળ વંઢો હતો. તેની પાછળના ભાગમાં એવી નીરવ શાંતિ વર્તાતી હતી કે વંઢાને અડીને મકાન હોવાને બદલે વાડો કે બગીચો હોય એવો સંભવ વધારે હતો. એ વંઢો ઓળંગીને અંદર પહોંચાય, તો જરૂર બચી જવાય. પણ કેસેટને લઈને એ વંઢ ઠેકવો શી રીતે? જાવટ અને તેનાં માણસો બધા ખૂણા તપાસતાં તપાસતાં ધીમે ધીમે આગળ વધતાં હતાં. આ ભાગમાં આવી પહોંચતાં તેમને પાએક કલાક લાગે. - જીન વાલજિન વંઢાના છેડા તરફ ઉતાવળો દોડયો. ત્યાં જોયું તો પાસેના મકાનની ભીંતનો એ વંઢા સાથે ઊંચે સુધી ખૂણો થતો હતો. વહાણ ઉપરની લાંબી સજા દરમ્યાન તેણે નિસરણી કે દોરડું કે ખાંચાના આધાર વિના બે ભીંતોના કાટખૂણે માત્ર હાથના સ્નાયુઓને બળે અને કોણી તથા ઘૂંટીને આધારે છઠ્ઠા માળ સુધી પણ ચડી જવાની અને ત્યાં
