________________
પેરીસમાં વસવાટ
૭૧
બીજે સાંજે જીન વાર્જિન તે તરફ જ ફરવા ગયો. તેણે પેલા ભિખારીના હાથમાં રકમ મૂકીને તેની ખાસ ખબર પૂછી. તો તે પેલો જૂનો ભિખારી જ હતો! જીન વાલજનને લાગ્યું કે ગઈ કાલે તેને ભ્રમ જ થયો હતો.
થોડા દિવસ બાદ સાંજના આઠેક વાગ્યાનો સુમાર હતો. જીન વાજિત ઘરમાં કોસેટને જોડણી શીખવતો બેઠો હતો. તેવામાં તેણે દાદરનું બારણું ઊઘડતું અને પાછું વસાનું સાંભળ્યું.
આ એક નવીન ઘટના હતી. કારણ કે તેના સિવાય એ ઘરમાં ઓરડીઓ ભાડે આપનાર ડેાસી જ રહેતી હતી. અને તે તો દીવાબત્તીનું ખર્ચ બચાવવા સાંજના છ વાગ્યાથી જ સૂઈ જતી. જીન વાલિજને તરત મીણબત્તી બુઝાવી નાખી અને કોસેટને પથારીમાં સુવાડી દઈ, જરા પણ અવાજ ન કરવા કહ્યું. જીન વાજિન પછી પોતાની પીઠ બારણા તરફ રાખીને ચૂપ બેસી રહ્યો. લાંબા વખત સુધી કશો અવાજ સંભળાયો નહીં. એટલે તેણે ચૂપકીથી પોતાની ડોક ધીમે ધીમે ફેરવીને જોયું, તો બારણાની કૂંચીના કાણામાંથી પ્રકાશનું એક ટપકું ચમકી રહ્યું હતું. અર્થાત્ કોઈ ત્યાં ઓરડાનો ગણસાર સાંભળવા હાથમાં મીણબત્તી સાથે ગુપચુપ ઊભું હતું. થોડી મિનિટ બાદ પ્રકાશ ચાલ્યો ગયો, પણ પગલાંનો અવાજ ન સંભળાયો. ત્યાં ઊભેલું માણસ પગરખાં હાથમાં લઈને ચૂપકીદીથી સરકી ગયું હતું. જીન વાર્જિન આખી રાત ઊંઘી શકયો નહીં. સવાર થતાં જ થાકથી તેની આંખ મીંચાવાની તૈયારીમાં હતી. તેવામાં દાદર ઉપરની અંધારી ગલીનું બારણું ઊઘડવાનો અવાજ સાંભળી, તે જલદી જલદી કૂ`ચીના કાણા પાસે જઈ 'પહોંચ્યો . અને જોવા લાગ્યો. ગઈ રાતનો જ પગલાંનો અવાજ પાસે આવવા લાગ્યો. અત્યારે તે માણસ તેના બારણા પાસે થોભ્યા વિના જ દાદર તરફ ચાલતો થયો. દાદર પાસે
