________________
પેરીસમાં વસવાટ થેનારડિયરનું મોં કાળું ઢણક થઈ ગયું. પણ તે હવે જાત ઉપર ગયો અને બોલ્યો, “મને અબઘડી બીજા ૩૦૦૦ ફ્રાંક નહીં મળે, તો હું કોસેટને પાછી લઈ જઈશ.”
અજાણ્યાએ જવાબમાં કોસેટને માત્ર શાંતિથી કહ્યું, બહેન, ચાલ ઊઠ.'
તેણે કોસેટનો ડાબો હાથ પકડ્યો, અને જમણે હાથે પોતાનો દડો ઉપાડ્યો. એ દડાની વિકરાળતા અને આજુબાજુની નિર્જનતા થનારડિયરના લક્ષમાં આવ્યા વિના ન રહ્યાં. તે તાકતો જ રહ્યો, અને પેલો કોસેટને લઈ આગળ ચાલ્યો. થેનારડિયર પોતાના નબળા હાથ તરફ જોતો, અને કપાળ કૂટતો થોડી વાર પછી પાછો ફર્યો.
તે રાતે પેરીસમાં એક ઘર આગળ કોસેટ અને તેનો તારણહાર આવી પહોંચ્યાં, ત્યારે કોસેટ તેની પીઠે નિરાંતે ઊંધતી હતી. મહારાણી તેના હાથમાં જ હતી.
પેરીસના એક વેરાન ભાગમાં તે મકાન આવેલું હતું. તે ઘરનો એક ઓરડો આગલે દિવસે બપોરે જ જીન વાલજન ભાડે રાખી ગયો હતો. ઘર ભાડે રાખી તે મેટજતા ટપ્પામાં બેસી ગયો હતો અને અધવચ જ ઊતરી ગયો હતો. ત્યાંથી જંગલને રસ્તે અમુક નિશાનીઓ ઓળખતો ઓળખતો, તે જ્યાં પોતાની બધી મિલકત દાટેલી હતી, ત્યાં ગયો હતો. ત્યાંથી પરવારીને તે મેટ૦ ગામ તરફ વળ્યો, તે વખતે જ રસ્તામાં ડેલ ઊંચકીને જતી કોસેટનો તેને અંધારામાં ભેટો થયો હતો. . નં. ૫૦ પર તરીકે ઓળખાતા આ મકાનમાં, ઉંમરે છેક ભિન્ન અને દુ:ખે એકદમ સમાન એવા, જગતથી તજાયેલા આ બે જીવો એકબીજાની હૂંફ રહેવાના હતા અને વિકસવાના હતા.
એ ઓરડાની સવાર કોસેટના હસવાથી, વાતોથી અને ગાવાથી શરૂ થની. જીન વાલજિન દિવસે બહાર બ ઓછું
