________________
- ૧૧
પેરીસમાં વસવાટ જ્યારે કોસેટ અને તેનો તારણહાર વીશી છોડી ગયાં, ત્યારે પાએક કલાક વીત્યા પછી, થેનારડિયરે પોતાની પત્નીને ૧૫૦૦ ફ્રાંકની નોટો બતાવી.
તેની પત્ની તરત બોલી ઊઠી, “બસ એટલા જ?'
થેનારડિયર માટે આટલું મહેણું બસ હતું. તે માથા ઉપર ટપલી મારીને બોલ્યો, “ખરી વાત; તેણે તો મને પંદર હજાર ફૂાંક પણ આપ્યા હોત. આ કેસેટની વાતમાં કંઈક રહસ્ય જરૂર છે. પેલા પાસે તેને માટે તૈયાર કપડાં ક્યાંથી હતાં? જરૂર તે તેને લેવા માટે જ આવેલો!”
આટલો વિચાર આવતાં તે તરત પેલી નોટો ખિસ્સામાં સરકાવતોકને જલદી જલદી દોડ્યો. આગળ જતાં એક જગાએ રસ્તો ફંટાતો હતો, ત્યાં પૂછપરછમાં થોડો વખત બગડ્યો. પછી નજરે જોનાર કેઈએ પેલાં બેએ લીધેલો રસ્તો જ્યારે બતાવ્યો, ત્યારે તે એ તરફ દોડ્યો. પણ એ નિર્જન જંગલનો રસ્તો હતો. થેનારડિયર ફરી વાર કપાળ ઉપર જોરથી ટપલો મારીને બોલ્યો, “ખરેખર હું ગધેડો જ છું; ઘેરથી મારી બંદૂક કેમ સાથે લેતો ન આવ્યો?”
પેલાં બે થાક ખાવા એક તળાવડાને કિનારે જરા ફંટાઈને બેઠાં હતાં. ત્યાં થનારડિયર થોડી વારે હાંફતો હાંફતો આવી પહોંચ્યો. તેણે તરત પંદરસો ફૂાંક ખિસ્સામાંથી બહાર કાઢયા અને કેસેટને પાછી ફરવા કહ્યું. કેસેટ બ્રૂજી ઊઠી અને પોતાના તારણહારને વળગી પડી.
પેલાએ થનારડિયરને પૂછ્યું, “કેમ, શું છે ?'
૬૭
