________________
#
લૉટલ ના સારજ ટુ'
કાસેટને થેનારડિયર બાનુનો મુક્કો માથા ઉપર તોળાઈ રહેલો દેખાયો. તેનું માથું નીચું ઝૂકી ગયું. ધુમાડિયા નજીકના ખૂણામાં પડેલી જંગી ડોલ તેણે હાથમાં લીધી. તે જ વખતે થેનારડિયર બાનુએ એક ખાનામાંથી ફંફાસીને પંદર-સૂનો સિક્કો તેના તરફ ફેંકયો અને કહ્યુ, પાછી ફરે ત્યારે ભઠિયારાને ત્યાંથી પાંઉ લેતી આવજે.’
૩૧
કાસેટ બહાર નીકળી. બારણું બંધ થઈ ગયું.
મેળાની દુકાનવાળાના માંડવાઓ દેવળથી માંડીને થેનારડિયરની વીશી સુધી પથરાયેલા હતા. છેલ્લી દુકાન બાળકોનાં રમકડાંની હતી. તેનો ભષા જરા એર હતો. દુકાનની બરાબર આગળની બાજુએ એક સફેદ રૂમાલ ઉપર બે ફૂટ ઊંચી એક મોટી ઢીંગલી મૂકવામાં આવી હતી. તેનાં રંગબેરંગી કપડાં અને ડારા જોવા આખો દિવસ ગામનાં બાળકો ટોળે વળ્યા કરતાં હતાં. કોઈનાં માબાપ તે ઢીંગલી ખરીદવાની હિંમત કરી શકે તેમ ન હતું.
રાતે જ્યારે હાથમાં ડાલ લઈ, કોસેટે શેરીમાં ડગ માંડયાં, ત્યારે એ સ્થિતિમાં પણ ઢીંગલી સામે તે નજર કર્યા વિના રહી શકી નહીં. તેણે તેનું નામ મહારાણી' પાડયું હતું. આખા દિવસમાં અત્યારે જ આટલે નજીકથી નજર માંડીને ઢીંગલી સામું જોવાનો તેને અવસર મળ્યો હતો.
પણ એટલામાં થેનારડિયર બાનુએ બારણું ઉઘાડી, તેને ત્યાં ઊભેલી જોઈને તરત બૂમ પાડી, ‘હું જાણતી જ હતી; ઊભી રહે દેડકી, તારું ગોળ-મટોળ માથું જરા ચપટું કરી આપું.'
આ શબ્દો સાંભળ્યા પછી, પાછળ વાઘ પડયો હોય તેમ છળીને કોસેટ નાડી, દુકાનોનું અજવાળું પૂરું થયું અને
ખાવા ધાતો અંધકાર કોસેટને ગભરાવવા તથા ગૂંગળાવવા લાગ્યો. પણ થેનારડિયર બાનુના મુક્કાની બીકની મારી તે બિચારી જે નાઠી, તે છેક ઝરા આગળ જ આવીને થોભી.
