________________
જાવટ
સ
આ તરફ ફેન્ટાઈનની આખર-ઘડી આવી ગઈ હતી. માં. મેડલીન ડમણી લઈ બહારગામ ગયા હૈં એમ તેણે જાણ્યું, ત્યારે તે કેસેટને લેવા જ ગયા હશે એમ માની, એ એકદમ ઉત્સાહમાં આવી ગઈ. રાતે ડાકટર આવ્યો, ત્યારે ફેન્ટાઇનની તબિયતમાં થયેલો અચાનક સુધારો જોઈ, તે પણ નવાઈ પામ્યો. નગરપતિ જો ખરેખર કાલે કાસેટને લઈને આવે, તો કદાચ ફેન્ટાઇન બચી પણ જાય, એવો ભરોસો તેને પડયો. પણ માં. મેડલીન તો અર્રાસની અદાલતમાં જ્યાં Üપમેથ્યુનો મુકદ્દમો ચાલવાનો હતો ત્યાં દોડી ગયા હતા; કેસેટને લેવા નહીં !
અદાલતમાં પહોંચી તેમણે મુકદ્દમા વખતે હાજર રહેવાની પરવાનગી ન્યાયાધીશ પાસે માગી. ન્યાયાધીશે ચિઠ્ઠી ઉપર તેમનું નામ વાંચતાં જ, પોતાની બેઠક પાછળ અધિકારી વર્ગના માણસો માટે અનામત રખાતી બેઠક ઉપર તેમને જગા કરી આપી. જાવ તો જુબાની લખાવીને કયારનો પોતાને મથકે પાછો ફરી ગયો હતો.
સરકારી વકીલે ચેંપમેથ્યુને ઘોર અપરાધી, રીઢો ગુનેગાર તથા સમાજ અને તેની શાંતિને ખતરારૂપ ઠરાવવા નામઠામ અને પુરાવા સાથે જોરદાર ભાષણ કર્યું. વહાણ ઉપરના સાથીદારોએ પણ તેને જીન વાલજિન તરીકે ઓળખી બતાવ્યો. ચેંપમેથ્યુ બિચારો આ બધી માથાકૂટ સમજી જ ન શકયો. તેણે ટૂકમાં એટલો જ જવાબ રજૂ કર્યા કે, ‘સરકારી વકીલ મારું ગામ, નામ, ઠામ બધું જાણે છે, એ ઉપરથી તે બહુ હોશિયાર માણસ હોવા જોઈએ. કારણ કે મને પોતાને જ મારું ગામ કયાં છે, કે મારો જન્મ કયાં થયેલો તેની *શી ખબર નથી. હું તો એટલું જાણું છું કે, મારાં મા અને બાપ પણ રસ્તે રખડતાં માણસ હતાં; જોકે મને એની પણ પૂરી ખબર નથી. મેં કશાની ચોરી કરી નથી. આ સફરજનની
