________________
જાવટ તેના કોઈ પ્રિયજનને તે મળવા માગે છે?'
હા, તેની બાળકીને.” “તો તેને હવે તરત ભેગી કરી દો.'
મેં. મેડલીન ચમકી ઊઠડ્યા. પણ થનારડિયર હજાર બહાનાં કાઢીને દિવસ ભાગ્યા કરતો હતો. કોસેટ માંદી છે; આ ટાઢમાં તેને મુસાફરી કરાવાય તેમ નથી; બીજાં કેટલાંક નાનાં દેવાંનો હિસાબ કરવાનો બાકી છે –' વગેરે.
મેં. મેડલીને કહ્યું, “હું અબઘડી માણસ મોકલું છું; જરૂર લાગશે તો હું જાતે જ જઈશ.”
મે. મેડલીને ફેન્ટાઇનના લખાવ્યા પ્રમાણે નીચે મુજબ કાગળ લખ્યો; ફેન્ટાઇને નીચે સહી કરી.
મ. થેનારડિયર –
તમે આ ચિઠ્ઠી લાવનારને કેસેટ સોંપી દેશો; તે બધી બાકીની નાની રકમો ચૂકવી દેશે.
– આપની ફેન્ટાઈન.' પરંતુ ઈશ્વરે જુદું જ ધાર્યું હતું.
બીજી સવારે મેં મેડલીન પોતાની કચેરીમાં કેટલાંક અગત્યનાં કામો પતાવી રહ્યા હતા, જેથી જરૂર પડે તો પોતે જ કેસેટને લઈ આવવા જઈ શકે. તે વખતે જાવટે બહારથી કહેણ મોકલ્યું કે, પોતે નગરપતિ સાહેબને મળવા માગે છે.
જાવર્ટના મોં ઉપર આજે એક પ્રકારની પશ્ચાત્તાપની અને દઢતાની વિચિત્ર છાયા હતી. અંદર આવીને સલામ ર્યા બાદ તે ગંભીરતાથી બોલ્યો –
નગરપતિ સાહેબ, હું આપને અરજ કરવા આવ્યો છું કે, આપ મને નોકરીમાંથી બરતરફ કરાવો. છ અઠવાડિયાં અગાઉ પેલી છોકરીવાળી વાત બન્યા પછી, મેં ગુસ્સે થઈને પેરીસના પોલીસ વડા સમક્ષ આપના ઉપર એક ગંભીર આક્ષેપ કર્યો હતો. વીસ વર્ષ ઉપર હું ટુલે બંદરે લશ્કરી
