________________
૩૬
લે મિઝરાયલ
તૈયાર છું. હું સો ફ઼ાંક નહીં મોકલું તો થેનારડિયા મારી માંદી દીકરીને શેરીમાં હાં કાઢશે. તે બહુ નાની છે; તેનાથી કામકાજ પણ શું થઈ શકે? સાહેબ, હું ખરાબ જાતની સ્ત્રી નથી; પણ મને કારખાનામાંથી કાઢી મૂકી, અને મા૨ે દીકરી માટે પૈસા મોકલવાના હતા, એટલે આ ધંધા કરવા પડે છે.’
આ અગાઉ થોડો વખત થયાં એક માણસ થાણામાં કોઈ ન જુએ તેમ અંદર દાખલ થયો હતો. તેણે બધું સાંભળ્યું હતું. તે હવે આગળ આવ્યો અને બોલ્યો, ‘જરા થોભો !’
જાવટે નજર ઊંચી કરી, અને માં. મેડલીનને ઓળખ્યા. ‘નગરપતિ સાહેબ, આપ શું
પણ ‘નગરપતિ’ એટલા શબ્દો સાંભળતાં તો ફેન્ટાઈન અચાનક જમીન ઉપરથી સીધી ઊછળી, તથા મેડલીન સામે જઈને ‘તું જ નગરપતિ છે કેમ ?' એમ બોલીને તેમના માઁ ઉપર થૂંકી.
માં. મેડલીને પોતાનું મોં લૂછી નાખ્યું અને કહ્યુ', ‘ઇન્સ્પેકટર જાવ, આ બાઈને મુક્ત કરો.'
ક્ષણભર તો જાવને પોતાની ઇંદ્રિયો ખરેખર ઠેકાણે છે કે નહીં તેની જ શંકા થઈ આવી. એક બજારુ સ્ત્રીને નગરપતિના મોં સામું થૂકતી જોવી, એ જેમ કલ્પનામાં પણ ન લાવી શકાય; તેમજ એક નગરપતિ એ જ બજારુ સ્ત્રીને પાછો મુક્ત કરવાનો આદેશ આપે, એ તો તેથી પણ વધુ ન માનવા જેવી વાત હતી.
ફેન્ટાઇન પણ એ શબ્દો નગરપતિ બોલ્યો એમ માની ન શકી. તેણે તે શબ્દો જાવના જ માની લીધા. તે તેના સામું જોઈને બોલી, ‘સાહેબ, આ ઢચરો બદમાશ નગરપતિ જ મારા બધા દુ:ખનું અને પાયમાલીનું મૂળ કારણ છે. તેના કારખાનાની કેટલીક નવરી ડાકણોએ મારે માટે ગમે તેવી
