________________
'
તે મિઝરાઉં ગુનેગાર માટે ધિક્કાર, અને સરકારી માણસ તરફ અંધશ્રદ્ધા અને બફાદારી- એ બે લાગણીઓ જાવટમાં મુખ્ય હતી. એક વાર પણ કાયદાની મર્યાદા તોડનાર ગુનેગાર તરફ તે હંમેશાં તિરસ્કાર અને ધૃણાની નજરે જોતો; અને બીજી બાજુ, સરકારી અમલદાર કદી ભૂલ ન કરે, એમ તે માનતો. ગુનેગારોની દુનિયા ઉપર ગુપ્તપણે ચોકી રાખવા જ જાણે તેનો અવતાર હતો. બદમાશમાં બદમાશ ગુનેગારો પણ તેનું નામ સાંભળતાં જ ભાગવા માંડતા અને તેનું માં નજરે પડતાં જ તેઓના માં ઉપરનું લોહી ઊડી જતું.
માં. મેડલીન એક સવારે શહેરની એક શેરીમાં થઈને જતા હતા, એવામાં તેમણે દૂર કંઈક ધાંધળ જેવું જોયું. ત્યાં જઈને જોતાં માલૂમ પડયું કે, ફોશલ નામનો એક ડોસો પોતાના માલભરેલા ગાડા નીચે આવી ગયો હતો. ઘોડો જમીન ઉપર ફસડાઈ પડ્યો હતો, અને તેની સાથળો ભાગી ગઈ હતી. ડોસો ગાડા નીચે એવી રીતે આવી ગયો હતો કે આખા ગાડાનું વજન તેની છાતી ઉપર જ દબાતું જતું હતું. ગાડાની નીચે પેસી તેને ઊંચું કરવામાં આવે, તો જ ડોસો બહાર નીકળી શકે, એમ હતું. જાવટે ત્યાં હાજર હતો, અને દુમકલાસ લઈ આવવા તેણે માણસ દોડાવ્યો હોં.
મૅ. મેડલીને પૂછયું, “દુમકલાસ આવતાં કેટલી વાર લાગશે?”
“ઓછામાં ઓછો પા કલાક.” જવાબ મળ્યો. - આગલી રાતે વરસાદ પડયો હોવાથી જમીન ઢીલીપોચી થઈ ગઈ હતી. એટલે ગાડું દરેક ક્ષણે ઊંડું ને ઊંડું ઊતરતું જતું હતું, અને પાંચેક મિનિટમાં તો ડોસાની બધી પાંસળીઓ ભાગી જાય એ નક્કી હતું. કોઈ મજબૂત માણસ ગાડા નીચે પેસી ગાડાને પીઠ વડે ઊંચું કરે, તો તેને એક-બે – અરે,
