________________
પેરીસનાં પંખીડાં સામું સ્થિર નજર કરીને કહ્યું, “તમે મારી બાળકીને થોડા દિવસ રાખશો, બાનુ?”
થેનારડિયર બાનુના માં ઉપર થઈને નવાઈનો એક ચમકારો પસાર થઈ ગયો.
“તમે જુઓ છો ને બાઈ, એને લઈને વતન જવાની ભારે પંચાત છે. ભગવાને જ મને આજે તમારા બારણા પાસે થઈને મોકલી. તમારાં સુખી છોકરાં જોઈને જ મને એમ થયું કે, એ છોકરાની મા ખરેખર માયાળુ હશે. એ ત્રણે સગી બહેનો જેવી જ છે. મારું ઠેકાણું પડશે એટલે હું જલદી આવીને મારી છોકરીને પછી લઈ જઈશ. એટલા દિવસ તમે તેને અહીં રાખશો?'
વિચાર કરીએ.” બાનુએ જવાબ આપ્યો. “હું તમને દર મહિને છ ફૂાંક મોકલાવીશ.”
અંદરથી અચાનક પુરુષનો અવાજ આવ્યો, “સાત ફાંકથી ઓછા નહીં; અને છ મહિનાનાં નાણાં અગાઉથી.”
સારું કબૂલ છે,' માએ જવાબ આપ્યો.
“અને બીજા પરચૂરણ ખર્ચ માટે ૧૫ ફ઼ાંક વધુ.' પુરુષના અવાજે ઉમેર્યું.
કુલ ૫૭ ફૂાંક. થેનારડિયર બાનુએ કહ્યું.
હું જરૂર આપીશ; મારી પાસે ૮૦ ફ્રાંક છે. અને પગે ચાલીને જવા માટે મારી પાસે પૂરતું રહેશે. હું ત્યાં ખૂબ મહેનત કરીશ; અને મારી પાસે થોડુંક બચશે, એટલે આવીને મારી ઘેલડીને તરત પાછી લઈ જઈશ.'
“નાની પાસે કપડાં પૂરતાં છે? તે બધાં આપી દેવાં એ પડશે.” પુરુષનો અવાજ આવ્યો.
“હા, હા, જરૂર. મારી બાળકીને ઉઘાડી મૂકીને તો નહીં જ જાઉં.'
