________________
લે મિઝરા હાથ અંદર પેસીને રોટી ઉપાડવા લાગ્યો. ભઠિયારાએ દોડતા બહાર આવીને ચોરને પકડયો. ચોરે રોટી ફેંકી દીધી હતી પણ તેના હાથમાં કાચ પેસી જઈ લોહી દદડતું હતું. તે જીન વાલજિન હતો.
આ ગુના માટે જીન વાલજિનને લશ્કરી વહાણ ઉપર સખત મજારીવાળી પાંચ વર્ષની કેદની સજા ફટકારવામાં આવી. વહાણ ઉપરની સજાનું કપરાપણું, તે સજા ભોગવનાર સિવાય બીજા કેઈને કલ્પનામાં આવવું મુશ્કેલ છે.
પરિણામે, વહાણ ઉપરના કેદીઓ તેમાંથી નાસી છૂટવા પ્રયત્ન કર્યા જ કરતા હોય છે. ચોથા વર્ષને અંતે જીન વાલજિનનો નાસી છૂટવાનો વારો આવ્યો. તેના સોબતીઓએ રાબેતા મુજબ તેને મદદ કરી. તે નાસીને બે દિવસ ખેતરોમાં લપાતો ફર્યો. બીજા દિવસની સાંજે તેને પકડી પાડવામાં આવ્યો. આ ગુના માટે ત્રણ વર્ષ વધારીને તેની કુલ સજા આઠ વર્ષની કરવામાં આવી. છઠ્ઠા વર્ષમાં ફરી તેનો નાસવાનો વારો આવ્યો. પાસે જ બંધાતા એક વહાણમાં તે સંતાયો. તરત તે પકડાઈ ગયો. પણ તે વખતે તેણે જે સામનો કર્યો, તે કાયદાની ભાષામાં “હુલ્લડ’ ગણાયું. અને તેને વધુ પાંચ વર્ષની સજા થઈ. તેમાંનાં બે વર્ષ તેને બેવડી સાંકળ પહેરવાની હતી. કુલ તેર વર્ષ. તેરમાં વર્ષમાં તેણે નાસવાનો છેલ્લો પ્રયત્ન કર્યો અને તે ચાર કલાક ભાગી છૂટ્યો. તે ચાર કલાક બદલ તેને બીજાં ત્રણ વર્ષની સજા થઈ. આમ કુલ ૧૯ વર્ષ સજા ભોગવી, તે ૧૮૧૫ના ઓકટોબરમાં છૂટયો,
કેદનાં લાંબાં વર્ષ દરમ્યાન, તેના ચિત્તમાં અનેક વિચાર આવ્યા હતા. તે હાડકૂટ મજૂરી કરવા તૈયાર હતો, પણ તેને પૂરતું કામ કે ખાવાનું કેમ મળતું નહોતું? પોતે ગુનો કરતાં પકડાયો તે ખરી વાત; પરંતુ, ભૂખે મરતાં નાનાં છોકરાંને માટે એક રોટી ચોરવા બદલ આટલી મોટી સજા શા માટે
