________________
લે સિરા મેરિયસ જ્યારે ઊંઘતો હોય, ત્યારે તે પોતાની ઘરડી આંખોએ તેના સામું ટગર ટગર જોઈ રહેતાં ધરાતા જ નહીં.
પણ મેરિયસના મનમાં હવે એક ધૂન જામની જતી હતી. તે એમ જ માન હતો કે તેના દાદા તેના ઉપર અત્યારે આ બધુ ભાવ બતાવે છે, પણ કોસેટની વાત આવશે, એટલે તે તરત બદલાઈ જવાના. જો પોતે કેસેટને છડવા પ્રાણાંતે તૈયાર ન હોય, તો પછી દાદાજીને અત્યારથી જ કહી દેવું શું ખોટું? અને જો તે ના પાડે, અને ગુસ્સે થાય, તથા યદ્રાવદ્રા બોલે, તેં પતાના બધા પાટાપટ્ટી તોડીછોડી નાખવા, બધા ઘા ખુલ્લા કરી પોતાની જોડાવા આવેલી હાંસડી ફરી તોડી નાખવી, અને ખાવાપીવાનું બંધ કરી દેવું.
એક દિવસ મેરિયસે દાદાની આગળ ધીમેથી પરંતુ મક્કમતાથી વાત ઉપાડી. “જુઓ, હું તમને છેતરવા નથી માગતો; હું પરણવાનો છું.”
ડોસા એકદમ જોરથી હસી પડયા : “હા ભાઈ હા; તે પરણવાનો જ છે.”
“પણ, પણ કોને ?'
હા, હા, પેલી નાની દુત્તીને – જેણે તારા માટે લીન્ટ બનાવી બનાવી આંખ દુ:ખાડી મૂકી છે, અને જે એક ઘરડા ડોસાને વેશે દિવસમાં બબ્બે વખત આવી તારી ખબર લઈને પાછી નં. ૭, દિલ” હોમ આર્મ તરફ ચાલી જાય છે; અને તું સાજો ન થયો હોત તો એક સાથે આ ઘરમાંથી બે નહીં પણ ત્રણ ઠાઠડીઓ જ નીકળત, નારી, મારી અને તેની. બેટમજી, તે તો એમ માન્યું હશે કે, દાદાને આ વાત કહીશું, તે ના પાડશે, અને આપણે વકીલ થયા છીએ એટલે મોટું ભાષણ આપીશું, ગુસ્સો બતાવીશું અને પાછા લેફટરાઇટ, લેફટ-રાઇટ કરતા ચાલતા થઈશું! પણ તારો દાદો તારા માથાનો છે. લે, હવે ભાષણ આપ ને? હવે હાથ
