________________
લે મિઝરાબ્લ
પો. એટલામાં બારણા પાસે ખોખરા ઘુરકાટ સંભળાયો. એક શિકારી કૂતરો પોતાના ધોલકામાં કોઈ માણસને પેઠેલો જોઈ, તેના ઉપર તૂટી પડવાની તૈયારીમાં હતો. મહામહેનતે, ઝોયણાને તથા દડાને વીંઝતો વીંઝતો પેલો બહાર નીકળીને નાઠા; પણ તેનાં ફાટેલાં કપડાંનાં બાકોરાં વધુ પહોળાં તો થયાં જ.
કંઈક દૂર ગયા પછી એક દેવળનું શિખર નજરે પડતાં તે ત્યાં ગયો અને દરવાજા પાસેના પથ્થરના બાંકડા ઉપર આડા પડયો. થોડી વાર પછી એક ડેાસીમા અંદરથી નીકળ્યાં. તેમણે તેને આમ સૂતેલો જોઈ કહ્યું, ‘ભાઈ, આમ કેમ સૂતો છે? વીશીમાં કેમ જતો નથી?'
મારી પાસે પૈસા નથી.’
અરેરે, મારી પાસે પણ અત્યારે બે પેન્સ જ છે.' લાવો એટલા તો એટલા.'
‘લે; પણ એટલા વડે તું વીશીમાં તો નહીં જ રહી શકે. આ કકડતી ઠંડીમાં તું આખી રાત અહીં શી રીતે પડ્યો રહીશ? તું ભૂખ્યો પણ થયો હશે. કોઈ દયા લાવીને કદાચ તને ઘરમાં લેશે. પૂછ તો ખરા.’
મેં બધાં બારણાં ઠોકી જોયાં છે.'
પછી ?’
•
બધેથી મને હાંકી કાઢવામાં આવ્યો છે.'
પેલી ભલી બાઈએ તેના ખભા ઉપર હાથ મૂકી, બિશપના મહેલ પાસેના એક નાના મકાન તરફ આંગળી કરીને કહ્યું, ‘પેલું બારણુ' તેં ઠોકયુ છે?'
(
ના.'
‘તું તે બારણું ઠોક, એ બારણું કોઈને માટે કદી બંધ નથી રહેતું.’
