________________
સ્ત્રીની ઈર્ષ્યા
૧૩૨
થયું, એમ તેને લાગ્યું. કેસેટ બીજાને ચાહતી હતી — બીજાની બની ચૂકી હતી !
તેણે ઝટપટ બધા તાંતણા જોડવા માંડયા, જરૂર એ પેલો લક્ષમબર્ગના બગીચાવાળો યુવાન જ હોવો જોઈએ ! પોતાના સમગ્ર જીવન ઉપર આવો કારમો ફટકો લગાવનાર એ હરીફ પ્રત્યે તેના અંતરનો સર્વ ધિક્કાર – સર્વ દ્વેષ, એકદમ ધરનીના પેટાળમાંથી ઊછળી આવતા લાવા ૨સની પેઠે, બાળતો – પ્રજાળતો ઉપર ઊછળી આવ્યો.
અંધારું થઈ ગયું હતું છતાં જીન વાલ્ટેજન નિન શેરીમાં નીકળી ઘર આગળના બાંકડા ઉપર બેસી ગયો અને શહેરમાં દૂરદૂર થતી ધમાલ અને ગોળીબારના અવાજ ધ્યાન દઈ સાંભળવા લાગ્યો. જાણે એ વસ્તુઓ જ અત્યારે તેના હૃદયની લાગણીઓને કઈકે સાંત્વન આપી શકે તેમ હોય !
૯
રાતના કલાક વહી જવા લાગ્યા. પણ જીન ધાજન મડદાની પેઠે બાંકડા ઉપર સ્થિર બેસી જ રહ્યો. તેવામાં તેણે એક નાના છોકરાને ઘાનાં બારણાં ધારી ધારીને જોતો જોયો. એક ફાનસ પાસે પહોંચતાં જ તે છોક૨ે તરત એક પથરો ઉપાડી, તે ફાનસ ફોડી નાખ્યું. વાહ! હજી શેરીમાં ફાનસો લહેરથી સળગે છે, એ શું? આ તે કંઈ ક્રાંતિનાં લક્ષણ કહેવાય ?' જીન વાજિને તેની પાસે જઈ તેને પૂછ્યુ’, ‘બેટા, તું શું કરે છે?’
"
નાગરિક ! સજ્જ થાઓ ! ક્રાંતિ શરૂ થઈ છે! ઈન્કિલાબ ઝિંદાબાદ !'
"
આટલું ભાષણ ઠડાડી દીધા બાદ, ગેોચે તરત તેને પૂછ્યું, ‘પણ નાગરિક! તમે આ શેરીના વતની છો ?'
,k
‘હા, ભાઈ.’
નં. ૭ કર્યાં છે? બતાવી શકશો?’
