________________
૧૨
લે મિલ વખતે તેની સામે જુબાની આપવાની પણ તેને ઇચ્છા ન હતી.
તેનું મન હવે કામકાજમાં લાગતું ન હતું. અર્થાત્ તેને હવે કમાણી પણ રહી ન હતી. તો પણ દર અઠવાડિયે થેનારડિયરને જેલમાં પાંચ કૂક એક બારિસ્ટર મિત્ર મારફતે નામ જણાવ્યા વિના તે પહોંચાડતો. એ પૈસા તેને કેફે રાક પાસેથી જ ઉછીના લેવા પડતા. એક વખત તે પ્રમાણે પાંચ ફ્રાંક લઈ તે નીકળ્યો હતો. તેનું મન કેસેટનો પત્તો
ન મળવાથી ખિન્ન થઈ ગયું હતું, અને તે એકાદ નિર્જન . બગીચા જેવા મેદાનમાં આમતેમ આંટા મારતો હતો. એટલામાં તેનું ઠેકાણું શોધતી એપોનીને તેને ઓળખી કાઢ્યું.
“લો! છ અઠવાડિયાથી હું તમને કેટલા ઊંધ શોધ કરું છું? કંઈ સમજો છો? પણ, આ તમારો ટેપો આવો કેમ? અને તમારા ખમીસમાં આગળ જ આવું બાકોરું કેમ? લાવો હું તમને સાંધી આપું! પણ, તમે મને જોઈને રાજી થયા નથી લાગતા. પણ હું ધારું તો તમને હમણાં જ રાજી કરી દઉં, સમજ્યા?”
“એનો શો અર્થ?'
“જુઓ, મને દુ:ખ તો થાય છે, પણ તમે આવા ખિન્ન રહો, એ મારાથી વેઠાતું નથી. તમે શા કારણે ખિન્ન રહો છો, તે હું સમજું છું; મારું દુ:ખ ભલે વધે; પણ તમને હું ખિન્ન જોઈ શકતી નથી. પણ તમે મને વચન આપ્યું છે કે, હું મારું તે મને આપશો, તો તે વચન પાળશો તો
ખરા ને?'
પણ તું શું કહેવા માગે છે, તેની નો સમજણ પાડ!'
“જુઓ, તમે મને પેલીનું સરનામું શોધી કાઢવા કહ્યું હતું ને? તે મેં શોધી કાઢ્યું છે.'
