________________
મેરિયસને પડોશી
૧૦૫ તારું બળદિયા જેવું શરીર જોઈ, કોઈ તને માંદી નહીં માને. મેં ચિઠ્ઠીમાં તો લખ્યું છે કે, તું મરવા પડેલી છે !'
પેલી સ્ત્રી પતિએ આપેલા ઇલકાબથી ઘૂરકતી ઘૂરકતી પથારીમાં લપાઈ ગઈ.
મેરિયસ બાકામાંથી આ નાટક તરફ કૌતુક અને દુ:ખ સાથે જોઈ રહ્યો. થોડી વારમાં બારણા ઉપર ટકોરા પડ્યા અને જે બે જણ તે ઓરડામાં દાખલ થયાં, તેમને જોઈને મેરિયસ કબાટ ઉપરથી પડતો પડતો રહી ગયો. તે બે મેં. લેબ્લાન્ક અને કુમારી લેૉઇર જ હતાં! જોકે લેનૈઇર આજે શોકનાં વસ્ત્રમાં ન હતી. જોન્વેટની મોટી દીકરી તો તેનો રેશમી પોશાક અને તેના મોહક પ્રસન્ન મુખ તરફ મેલી નજરે જોઈ રહી.
જોવૅટે પોતાની કરુણ કહાણી હૃદયદ્રાવક રીતે રજૂ કરી. પણ મેરિયસને લાગ્યું કે, તે વચ્ચે વચ્ચે આ “દાનવીર સદગૃહસ્થ” તરફ કેઈ વિચિત્ર નજરે જોયા કરતો હતો. પેલાં બાપ-દીકરી હવે જોન્ડેટની ઘવાયેલી નાની દીકરીને તેના ઘા બાબત પૂછપરછ કરવા વળ્યાં. તે દરમ્યાન જોડ્રેટ પોતાની ધણિયાણીની પથારી તરફ સરકી ગયો અને તેના કાનમાં ધીમેથી કહી આવ્યો, “આ ડોસાને બરાબર ધ્યાનથી જોઈ લેજે, કંઈ ઓળખાણ પડે છે?'
પેલા ડોસા બને તેટલી સહાનુભૂતિ પ્રગટ કરીને છેવટે ઊડ્યા, અને બોલ્યા, “અત્યારે તો મારી પાસે પાંચ જ ફ્રાંક છે, તે લો. તમે કહો છો કે, તમારે ઘરભાડું આજ સાંજે આઠ વાગ્યે જ ચૂકવવાનું છે, નહીં તો તમારે આ ઓરડો પણ ખાલી કરવો પડશે; તો હું આજ સાંજે છ વાગ્યે સાઠ કૂક જરૂર જાતે આવીને આપી જઈશ.'
મોં. લેબ્લાન્ક પોતાની દીકરી સાથે ઘોડાગાડીમાં બેસી ચાલતા થયા. મેં. મેરિયસને એક વાર માઁ લેબ્લાન્કની
