________________
૧૦૪
લે મિઝેર પોતાના આ દુઃખી પડોશીઓથી પોતાને છૂટી પાડતી હતી, તે તરફ તેણે અચાનક નજર કરી. એ ભીંત થાંભલા અને પાતળી ચીપટો ઉપર કરેલા પાતળા પ્લાસ્ટરની જ હતી. મેરિયસની નજર અચાનક ભીંતના ઉપરના ભાગમાં એક જગાએથી પ્લાસ્ટર નીકળી જવાથી પડેલા ત્રિકોણ બાકા ઉપર પડી. જે દુ:ખદારિદ્રય તરફ તે અત્યાર સુધી આંધળો રહ્ય હતો, તેના પ્રત્યક્ષ દર્શનથી પોતાના પસ્તાવાને શાંત પાડવા, મેરિયસ પથારીમાંથી એક કબાટ ઉપર ચડીને એ બાકામાંથી ઓરડાની અંદર જોવા લાગ્યો.
ત્યાં જે ગંદકી, અવ્યવસ્થા અને માણસનો તથા વસ્તુનો ભંગાર મેરિયસની નજરે પડ્યાં. તેથી તે કંપી ઊઠયો. થોડી વાર બાદ પેલી મોટી છોકરી હાંફતી હાંફતી તે ઓરડામાં દાખલ થઈ અને રાજી થતી થતી બોલી –
તે આવે છે !' “કોણ?” બાપે પૂછ્યું.
પેલા દાનવીર સંગૃહસ્થ, દેવળવાળા! મેં દેવળમાં તેમને કાગળ આપ્યો તે વાંચીને જ તે બોલ્યા કે, “મારી દીકરીને કંઈક વસ્તુઓ ખરીદવાની છે, તે પરવારીને, હું તથા તે બંને તમારે ત્યાં આવીએ છીએ.”
તરત જોવૅટે ચારે બાજુ ભાંગફોડ શરૂ કરી દીધી - ફાટેલાં કપડાં વધુ ફાડી નાખ્યાં, ખુરશીની તૂટેલી ગાદી વધુ તોડી નાખી, અને નાની દીકરી પાસે મુક્કી મરાવીને બારીનો એક કાચ તોડાવી નાખ્યું. કાચ ફોડવા જતાં છોકરીના હાથની ચામડી ચિરાઈ ગઈ અને તે રડવા લાગી. એટલે બાપે પોતાના ફાટેલા ઝભ્ભામાંથી તરત એક ચીંદરડો ફાડયો અને તેને બાંધ્યો. તે ચીંદરડાને લોહીથી તરબોળ થયેલો જોઈ, બાપને અત્યંત સંતોષ થયો. પોતાની સ્ત્રીને પણ ધમકાવીને તેણે કહ્યું કે, “તું પથારીમાં ગોટપોટ થઈને સૂઈ જા. નહીં તો
