________________
માયસને પડેલી ત્રીજે દિવસે પણ, બાંકડા સુધી પહોંચ્યા વિના જ ચોપડી વાંચતા વાંચતાં અને નિર્દોષ ચકલાંની ખેલકૂદ જોતો જોતો તે દૂર જ બેસી રહ્યો.
આમ એક પખવાડિયું પસાર થઈ ગયું. તે બગીચામાં રોજ જતો, પણ હવે પલા બાંકડાથી દૂર જ બેસી રહેતો.
બીજા અઠવાડિયાના છેવટના એક દિવસે મેરિયસ પોતાની બેઠક ઉપર ચોપડી હાથમાં લઈ બે કલાકથી બેસી રહ્યો હતો. તેવામાં અચાનક તે ધ્રૂજી ઊઠ્યો. એક મોટો બનાવ બની રહ્યો હતો. મેં. લેબ્લાન્ક અને તેની દીકરી પોતાને બાંકડેથી ઊઠી ધીમે ધીમે મેરિયસ બેઠો હતો તે તરફ આવી રહ્યાં હતાં. તેને લાગ્યું કે લેબ્લાન્ક તેના ઉપર ખૂબ ચિડાઈને નજર ફેંકી રહ્યા છે. તેણે પોતાનું માથું નીચે ઢાળી દીધું. પરંતુ પેલી
જુવાન છોકરી ત્યાં આગળથી પસાર થઈ, ત્યારે મેરિયસ તરફ તેણે કરેલી નજર સ્થિર, મધુર તથા ચિંતાભરી હતી. જાણે મેરિયસને ઠપકો આપતી હોય કે, “કેટલા બધા વખતથી મને દુ:ખી કરવા જ જાણે અમારા બાંકડા તરફ ફરવા આવતા નથી, અને દૂર બેસી રહો છો; તેથી આજે મારે જ મારા બાપુજીને અનેક બહાનાં કાઢી આ તરફ ફરવા લાવવા પડ્યા!'
એક આખો મહિનો આ રીતે પસાર થઈ ગયો. મેરિયસ હજુ પણ એ બાંકડા આગળ ફરતો નહીં, પરંતુ પાસે એવી જગાઓએ બેસતો કે પેલી છોકરી તેને જોઈ શકે, અને પોતે તે છોકરીને જોઈ શકે. પેલી છોકરી સ્વસ્થતાથી પોતાના બાપ સાથે વાતોમાં મશગૂલ રહેતી, છતાં મેરિયસ તરફ તેની આંખો અવારનવાર ઢળતી રહેતી.
લેબ્લાક ડોસાની નજર બહાર આ વાત લાંબો વખત રહી નહીં. તેણે હવે પોતાની જગા બદલી નાખી – એ જોવા કે મેરિયસ તે તરફ આવે છે કે નહીં. પણ મેરિયસ એ ભૂલ કી જ બેડો. બાપે હવે બગીચામાં આવવાનું જ અનિયમિત
