________________
લે મિઝરાયલ એક દિવસ હવા ખુશનુમા હતી. બગીચો સૂર્યના પ્રકાશ અને છાયાથી ઊભરાઈ રહ્યો હતો. આકાશ જાણે દેવદૂતોએ વહેલી સવારે ધોઈ કાઢયું હોય તેવું નિર્મળ હતું. મેરિયસે પ્રકૃતિના આ દિવ્ય પ્રવાહને ઝીલવા જાણે પોતાના અંતરને ખુલ્લુ કરી દીધું હતું. એવી અર્ધસમાધિની દશામાં તે પેલા બાંકડા આગળ થઈને પસાર થતો હતો, તેવાંમાં પેલી છોકરીએ ઓખો ઊંચી કરી, અને બંનેની નજર એકઠી થઈ.
તે રાતે મેરિયસ પોતાની ઓરડીએ પાછો ફર્યો, ત્યારે પહેલી વાર તેની નજર પોતે પહેરેલાં કંગાળ કપડાં તરફ ગઈ. પોતે આ કપડાંમાં રોજ બગીચામાં ફરવા જતો હતો, એ વિચારીને તેનું હૃદય જાણે બેસી જવા લાગ્યું. - બીજે દિવસે કશા ખ્યાલ વિના મેરિયસ પોતાની પાસે જે એક જોડ નવાં કપડાં હતાં, તે પહેરીને લક્ષમબર્ગ તરફ ચાલ્યો. પણ આજે તેણે રોજના રસ્તા ઉપર ફરવાને બદલે એક ફુવારાની આસપાસ વિના કારણ ચક્કર માર્યા કર્યા. પછી નાછૂટકે તે પોતાની રોજની ફરવાની જગા તરફ ધીમો ધીમો વળ્યો. બાંકડો બેત્રણ ઝાડ જેટલો દૂર રહ્યો, પરંતુ તેના પગ જાણે આગળ વધવાની આનાકાની કરવા લાગ્યા. તેને લાગ્યું કે છોકરીનું માં તેના તરફ થોડું વળેલું છે. છતાં તેણે ભારે હિંમતપૂર્વક બહાદુરી દાખવીને આગળ ધપવા માંડયું. પણ કોણ જાણે આજે બાંકડા આગળ થઈને તે પસાર થવા લાગ્યો, ત્યારે કાનનાં ટેરવાં સુધી તે લાલ લાલ થઈ ગયો હતો. પેલી છોકરી શાંતિથી તેના બાપુ સાથે વાતો કર્યે જતી હતી, પરંતુ મેરિયસ તે તરફ નજર પણ કરી શક્યો નહીં!
બીજે દિવસે તે બગીચામાં ગયો, ત્યારે બાંકડા સુધી જવાને બદલે અધવચ જ એક બેઠક ઉપર બેસી રહ્યો. દૂરથી પેલી છોકરીનાં કપડાં જ તેની નજરે પડતાં હતાં.
