________________
મેરિયસને પડોશી દ્વારા નિરંતર વહ્યા જ કરે છે. અને ડોસો પણ જાણે તે શબ્દો ઝીલવા જ ઉત્સુક હોય, તેમ પોતે બહુ થોડું બોલતો અને પોતાની દીકરી તરફ જ અવર્ણનીય વાત્સલ્યના ભાવથી જોઈ રહેતો.
બગીચામાં ફરવા આવનારા જુવાનિયાઓ એ છોકરીને તેના ધ્યાનપાત્ર કાળા પોશાકને કારણે “કુમારી લેનોઇર” (કાજળ-કાળી) કહેતા, અને ડોસાને તેના ધોળા વાળને કારણે મહાશય લેબ્લાન્ક” (શ્વેત-ફણ) કહેતા. વખત થાય અને એ જોડી નજરે પડે એટલે દરેક જણ બોલી ઊઠતું, ‘લો! લેબ્લાન્ક ડોસા તેમના બાંકડે પધાર્યા!'
પછીને વર્ષે એવું બન્યું કે, મેરિયસે કશા ખાસ કારણ વિના ૧૦ મહિના સુધી લક્ષમબર્ગ તરફ ફરવા જવાનું છોડી દીધું. છેવટે એક દિવસ ફરીથી જ્યારે તે ત્યાં ગયો, અને પેલા ડોસા તથા તેમની દીકરી બાંકડા આગળ થઈને પસાર થયો, ત્યારે મેરિયસને લાગ્યું કે, જાણે તેને ઘણે વખતે આવેલો જોઈ, પેલી છોકરીના માં ઉપર એક મધુર સ્મિત પસાર થઈ ગયું. મેરિયસ સામાન્ય રીતે બગીચાના એ લાંબા રસ્તા ઉપર પાંચ કે છ આંટા મારતો. બીજા આંટા વખતે જયારે તે એ લોકોના બાંકડા પાસે થઈને પસાર થયો, ત્યારે પેલી જુવાન છોકરીએ પોતાની આંખો અચાનક ઊંચી કરી. મેરિયસના બાકીના આંટા એ લોકોના કશા ખ્યાલ વિના પોતાના ચિંતનની લહેરમાં પૂરા થયા. તે પછીના દિવસોએ મેરિયસ પહેલાંની માફક ત્યાં ફરવા જવા લાગ્યો. ત્યારે બાપ-દીકરીની મોજૂદગી તેના લક્ષમાં આવતી. એ સિવાય તેમનો કશો ખ્યાલ તેના મનમાં રહેતો નહીં. લે૭
