________________ ગરીબને ઘેર ગરીબ પરિણામ - બારણું ઊઘડ્યું અને પગથિયાં મિજાગરાં ઉપર ઘૂમી નીચે ઊતર્યા. ઉર્સસ અંદર આવ્યું. તેણે ફાનસ ઓલવી નાખ્યું. ત્યાર બાદ. તીણા નહેર એ પગથિયાં ઉપર પડતા હોય એવો અવાજ આવ્યું... હેનો પણ ઉર્સસની પાછળ અંદર દાખલ થયો હતો. પેલે કરે છળી ઊઠયો. વરુને અંદર આવેલું જોઈ, પેલા રીંછના ચામડામાંથી ઝટપટ બહાર નીકળી તે પાસે ઊભો રહ્યો. ઉર્સસ ફાનસને છતમાંની ખીંટી ઉપર ભરવતો હતો. તેણે ઓજારોવાળે કમરપટ્ટા છોડ અને અભરાઈ ઉપર મૂક્યા. તે ગણગણ્યો : " સુખી થઈ, બાપડી; મરી જ ગઈ છે ! " પછી તેણે ચેડા કોલસા સગડીમાં સેરવ્યા અને પાસે બેસીને બોલ્યાઃ “બિચારી બરફમાં બે ફૂટ ઊંડે દટાઈ ગઈ હતી. તેને શોધતાં બહુ ફાંફાં મારવા પડ્યાં. પણ હમો હતો એટલે તેણે તરત તેને સૂંઘી કાઢી. તે કેટલી બધી ટાઢી પડી ગઈ હતી ? તેના હાથને હું અડ્યો તો જાણે નર્યો પથ્થર. પાછળ એક બાળક મૂકીને મરી જવું, એ કેવી મૂર્ખાઈ કહેવાય! એકદમ હું કેટલો મોટો કુટુંબી બની ગયે! એક રાતમાં છોકરો અને છોકરી ! બાપ રે ! આવાં જોડકાં ને જેડકાં મને મળતાં જાય, તો તે મારે આખું ગામ વસવા જોઈએ ! આ પેટીમાં તે હું કેવી રીતે સૌને સમાવેશ કરી શકવાને હતો ?" દરમ્યાન હેમો પથારી પાસે જઈને પેલી બાળકીના બહાર લટકતા હાથને ચાટવા લાગ્યો હતો. તે એટલે ધીમેથી ચાટતો હતો કે બાળકી ઊંઘમાંથી જાગી પણ નહિ. ઉસસે પિતાનું મેં તે તરફ ફેરવ્યું. - “ઠીક, ઠીક, હેમો, આપણે તેને સ્વીકારી લેવાની છે, એમ ને ? હું તેને પિતા થઈશ અને તું તેને કાકે થજે !" પછી તે દેવતા સંકેરતાં બે : “ચાલ, દત્તક લઈ લીધાં. હોમ તેમને સ્વીકારવા તૈયાર છે, પછી મારે શું ?" પછી તે ઊભો થયો.