________________ ગરીબને ઘેર ગરીબ પણ મને ખબર નથી.” “તને ખબર નથી, તે શું મને ખબર છે, બદમાશ ?" મને આજે સાંજે દરિયાકિનારે તે લોકે છોડીને ચાલ્યા ગયા.” તો જેનાં સગાંવહાલાં એકલો મૂકીને ચાલ્યાં જાય, તે અવ્વલ નંબરને બદમાશ હોવો જોઈએ.” “મારે સગાંવહાલાં નથી.” “હરામખોર, મને ખોટી વાત કરનારા ઉપર ચીડ છે. તારે સગાંવહાલાં નથી, તો તારી આ સણીજી બહેન કયાંથી આવી ?" “એ મારી બહેન નથી.” “તારી બહેન નથી તો કોની છે, મારી ?" “મને તો એ જડી હતી.” “જડી હતી ? એટલે કે તું તેને રસ્તામાંથી ઉપાડી લાવ્યો ?" “હા.” “જે બદમાશ, સાચું કહી દે, તું કેાની છોકરી ઉપાડી લાવ્યો છે? હું તારું ખૂન કરી નાખીશ! નાનાં છોકરાં એ કંઈ રસ્તામાં ખાબોચિયામાં જનમતાં નથી કે ઝાડ ઉપર ઊગતાં નથી.” - “રસ્તામાં એક બાઈ બરફમાં મરી ગઈ હતી. તેની છાતી ઉપર આ પડેલી હતી અને રડતી હતી, એટલે.” “કયાં ?" અહીંથી એક ગાઉ દૂર હશે.” “બાઈ મરી ગઈ? તો છૂટી બાપડી. પણ કયાં આગળ મરી ગઈ છે?” દરિયા તરફ.” “તો તું પુલ ઓળંગીને આવ્યું છે?” હા.” ઉસસે તરત પાછલી બારી ઉઘાડી. ચોમેર હજી બરફ પડત હતો. તેણે બારી ઝટપટ બંધ કરી દીધી.
