________________ લાફિંગ મેન ઠર્યું. પણ અંદરથી કોઈએ જવાબ આપે નહિ કે દીવો પણ સળગાવ્યો નહિ. એ જ અનુભવ તેને ગામને છેડો આવી ગયો ત્યાં સુધી થયે! જાણે આખા ગામની વસ્તીને કઈ જાદુગરે પથ્થર બનાવી દીધી છે! છોકરે વેમથ ગામમાં દાખલ થયે હતો. તે વખતે વેમથ સ્વતંત્ર શહેર ન હતું, પણ મેલકમ્બ-રેજીસ શહેરનું પરું હતું. અને તે બંનેને જોડતો ઉપરથી છાપરાવાળો લાકડાને પુલ હતો. પેલ છેક ગામ પૂરું થતાં એ પુલ ઓળંગી શહેરમાં દાખલ થયે. પરંતુ ગામની પેઠે શહેરમાં પણ કોઈ એ તેને કશો જવાબ ન આપે. બાળક હવે આશાને કિનારે પહોંચી પાછો નિરાશાના સાગરમાં ડૂબવા લાગ્યો. આમતેમ ભટકતાં આ શહેરમાં તેને એક જ અવાજ સાંભળવા મળ્યો અને તે દેવળના ઘડિયાળમાં ત્રણના ટકરાને ! - આખા શહેરમાં કેઈએ કોણ છે એ જોવા-પૂછવા પણ બારી સરખી ન ઉઘાડી. તેનું એક કારણ પણ હતું. 1690 ના જાન્યુઆરી માસથી થોડા સમય પહેલાં લંડનમાં એક સખત મહામારી ફાટી નીકળી હતી. અને ત્યાંથી બીમાર પડી ભાગી નીકળેલા કે નસાડી મૂકવામાં આવેલા ભામટાએ બારણું ઉધાડતાં જ ઘરમાં પેસી ન જાય એ બીકે લેકે રાતને વખતે બારણાં ઉઘાડતાં ડરતા. બારી પણ ઉધાડતાં એ જ કારણે ડરતા કે, પિલો વાતચીત કરે એવામાં તેના શ્વાસને ચેપ લાગી જાય ! છોકરાને હવે રાતની ઠંડી કરતાંય લેકેની આ ટાઢાશ વધુ ભયંકર લાગવા લાગી. કારણ કે આ ટાઢાશ ઇરાદાપુર:સરની હતી. માણસોની વસ્તીમાં આવ્યા છતાં, જે નિર્જન અફાટ મેદાન ઓળંગીને તે આવ્યા હતા તેના જેટલે જ તે એકલોઅટૂલે હજુ પણ હતા. તેને આ દુઃખ અસહ્ય થઈ પડયું.
