________________ ગરીબને ઘેર ગરીબ પરોણા દૂકરમાં બેસીને ભાગેલાઓ આ છોકરાને કિનારે તજી ગયા તે વાતને ચારેક કલાક થયા હતા. તે દરમ્યાન છોકરો જે માનવસમાજ તરફ પાછો વળવા માગતો હતો તેમાંથી ત્રણ વ્યક્તિઓને તેને ભેટો થયો હતો - એક તે સાંકળે લટકાવેલ પિલે પુરુષ; બીજી બરફમાં દટાયેલી સ્ત્રી, અને ત્રીજી તેના હાથમાં તેણે ઊંચકેલી બાળકી. તે પિતે ભૂખ અને થાકથી છેક જ ભાંગી પડવા જેવું થઈ ગયે હતો. પણ હવે તે હાથમાં આ બાળકીને ભાર વધવા છતાં– અથવા કહો કે તેથી જ તે જાન ઉપર આવીને ઉતાવળે પગલાં ભરતો હતો. દુઃખી અસહાયને પિતાનાથી વધુ અસહાય બાળક મળ્યું હતું, અને તેને બચાવવાનો પ્રયત્ન કરવાની, એટલી જ માનવસુલભ ધખણું તેને જાગી હતી. તે પિતે અત્યારે કપડાં વગરને થઈ ગયો હતો; પગરખાં વિનાને તે તે હવે જ. તેથી તે ટાઢે મરતો હતો, પણ પેલી બાળકીને હૂંફ આવતી જતી હતી, અને પેલા છોકરાને એ વાતની ખબર પડતી જતી હતી. તેને પ્રેરાય તે આગળ ને આગળ વધ્યે જતો હતો. જ્યારે પિતાના પગ ઠરી જશે એમ તેને લાગતું, ત્યારે તે છેડે નીચે નમી હાથમાં બરફ લઈ પગ ઉપર જોરથી ઘસી લેતો. જ્યારે ગળું તરસથી બળવા લાગતું, ત્યારે થોડો બરફ લઈ મોંમાં મૂકતે. તેથી તરસ છિપાવાને બદલે તાવની પેઠે વધી જતી. દરમ્યાન તોફાનને કશે થાહ રહ્યો ન હતો. આસપાસ ક્યાંય તેને દીવા જેવું કે ધુમાડા જેવું દેખાતું ન હતું.
