________________ 54 લાફિંગ મૅન પણ બસે વર્ષ અગાઉ ઍટલૅન્ડની સગભૂમિ, ખડકની કરોડરજજુ અને બંને બાજુ ખાડાખયાવાળો પટ્ટો માત્ર હતી. છોકરાને હવે કેતરોમાં ગમે ત્યારે ગમે ત્યાં ડૂબી મરવાને ભય ઉપસ્થિત થયે હતો. કારણકે ખડક લપસણો હતો અને ઉપરની રેતીનું પડ સરકણું હતું. વચ્ચે એવી ફાટ પણ આવી જાય, જેમાં તમે આખા ને આખા ઊતરી જાઓ. સંગીભૂમિ હંમેશાં પાણીનાં મોજાંથી કેતરાતી જ રહેતી હોય છે. એક આખું વિશાળ હાડપિંજર પાણી વચ્ચે પડયું હોય તેના ઉપર થઈને ચાલવા જે એ ઘાટ હતો. એ સંયોગીભૂમિ એક કલાક બાદ છોકરો શી રીતે અંધારામાં સહીસલામત ઓળંગી ગયો, તે તે તેનાં પગલાને દોરનાર વિધાતા જાણે. સંયોગીભૂમિ પૂરી થતાં હવે પાછી નકકર જમીન આવવા માંડી. તોફાન, શિયાળે અને રાતમાં વીંટાયેલી અફાટ જમીન ! તેમાં ક્યાં કઈ તરફ જવું તે નક્કી કરવા તે પગની કેડી જેવું કાંઈક શોધવા મંડ્યો. અચાનક તે ઊભો રહ્યો. બરફમાં તેને કેડી જેવું કાંઈક જણાયું, અને તેના ઉપર એક પગલું પણ પડેલું હતું. તેણે નીચા વળી તે પગલું તપાસ્યું. માણસના પગલા કરતાં તે નાનું હતું, અને બાળકના પગલા કરતાં મોટું હતું કે કદાચ તે કોઈ સ્ત્રીનું પગલું હતું. બરફ તેની છાપ સ્પષ્ટ લઈ લીધી હતી - સંઘરી રાખી હતી. પછી તે એક પછી એક એ પગલાંની હારમાળા તેને દેરતી ગઈ પગલાં તાજાં જ હતાં કારણ કે બહુ ઓછા બરફ તેમાં ભરાયો હતો. . છેડે વખત એ પગલાની દિશામાં ચાલ્યા પછી અચાનક એ પગલાં આછાં બનતાં ગયાં. બરફ હવે બહુ જોરમાં પડવા લાગે હતો. તે જ વખતે પેલું દૂકર પણ દરિયા ઉપર બરફના તોફાનમાં સપડાયું હતું. અચાનક પગલાં દેખાતાં બંધ થયાં. આસપાસ ક્યાંય કશી નિશાની જ રહી ન હતી. જાણે અચાનક તે સ્ત્રી અધ્ધર જ ઊડી ગઈ