________________ લાફિંગ મેન એક કપરો ભાગ તેમની આગળ આવી રહ્યા હતા. એક મોટા કાચબાનું કેટલું ઊંધું વાળીને મૂક્યું હોય તેવો જ તે ભાગ હતો. તે આખું કાટલું ખડકની ઊંચીનીચી ટચોથી ભરેલું હતું. પણ એ બધી ટોચ સામાન્ય રીતે પાણીમાં ડૂબેલી જ રહેતી. જ્યારે તોફાન આવે અને મોજાં બહુ મોટાં બને, ત્યારે એ ટેચમાંની કેટલીક મોજાં જેડે નાચતી નાચતી અવારનવાર ઉપર દેખાઈ પણ આવે. એ ખાડીનું એરિની નામ આ લેકે જાણતા હત, તે પણ તેની ભયંકરતા તેથી ઓછી ન થાત. તેઓ આ ચેનલના છેડાના ભાગ આગળ આવી પહોંચ્યા હતા એ ખરું; પણ એ ભાગને બાજુએ રાખી આગળ જવું શી રીતે ? બબ્બે વખત મૃત્યુના ઊઘડેલા મુખમાંથી બચી નીકળેલા આ લેકે આ ત્રીજી વારને ખતરો જોઈ હતાશ થઈ ગયા. પણ દરિયાની અને પ્રકૃતિની અગમ્યતાને પાર નથી. અચાનક પવન જ બદલાય ! અને મોજાંનું વહેણ પણ બદલાયું. તેઓ એરિનીથી દૂર ધકેલાઈ ગયા. મહાસાગરની આવી બદલાતી રહેતી હિલચાલે અગમ્ય હોય છે. તેમને આશરે પડેલો માણસ આશા પણ ન રાખી શકે, નિરાશ પણ ન થઈ શકે. પણ બરફનું તોફાન હવે જેર ઉપર આવવા લાગ્યું; કરાના પથરા વહાણ ઉપર વરસવા લાગ્યા. દરેક જણ જ્યાં ફાવ્યું ત્યાં મેં માથું સંતાડી દબાઈ ગયું. થોડી વારમાં એ ભય પણ દૂર થઈ ગયા. આખું તેફાન જ હવે શાંત પડવા લાગ્યું. સમુદ્ર પણ શાંત પડવા લાગે. ચારે બાજુ અંધકાર અને શાંતિનું સામ્રાજ્ય ફેલાઈ રહ્યું. મુસાફરોમાં તરત જ કંઈક શાંતિ અને આશ્વાસનનું વાતાવરણ જામવા લાગ્યું. ત્રણચાર કલાકમાં પિ ફાટતાં અજવાળું થાય, એટલે આસપાસ થઈને જતું કોઈ પણ જહાજ તેમને ઉપાડી લે. તેઓ
