________________ લાફિંગ મેન . કેઈને તરતાં આવડતું ન હતું; ખલાસીઓને પણ નહિ. એ વસ્તુ કંઈ અસાધારણ ન હતી. દરિયો ખેડનારા સામાન્ય તરનું પણ જાણતા નથી હોતા.. એક વળે પાટિયાંમાંથી છૂટે થવા આવ્યો હતો. મુખિયાએ તે વળે હાથમાં લઈ બૂમ પાડી, “મને મદદ કરે !" સૌએ મળીએ વળાને છૂટો પાડ્યો. મુખિયાએ હવે એ પકડીને કહ્યું, “તૈયાર !" છયે જણ એ વળાને હાથમાં પકડી, પેલા ખડકને ભોંકવાને હૈિય તેમ પકડીને ઊભા રહ્યા. આ ગંભીર જોખમભરેલી ચેષ્ટા હતી. કારણ કે, જહાજ ઉપર ઊભેલા માણસોએ સામેના મોટા ખડક સામે આવો વળે પકડીને ઊભા હેવામાં ખડક સાથે અથડાતાં વાગેલા ધક્કાથી દરિયામાં ગબડી પડવાનો સંભવ જ વિશેષ હતો. આવી ક્ષણોએ જ માણસોના વાળ ધોળા થઈ જાય છે. મોજાં ગાંડાની પેઠે એ ખડક ભણું જ ગબડતાં હતાં. જહાજને પણ નીચે ગાળવાની પેઠે આગળ ગબડીને ધકેલવામાં તે મદદ કરતાં હતાં. “હોશિયાર !" મુખિયાએ બૂમ પાડી. છયે જણા વાળાને બગલમાં દબાવી ટેકવી રહ્યા. જહાજે ખડક ઉપર જબરો ધક્કો લગાવ્યો. માણસેએ પકડેલા વળાએ તે ધક્કો ઝીલ્યો. મરણિયા બનેલા માણસોની બગલમાં એ વળા ઉપરના ખલા પેસી ગયા. * પણ મેજું ખડક ઉપર જોરથી અથડાઈને પાછું ગબડવા માંડ્યું. જહાજ પણ એ પાછા ગબડતા મેજા સાથે ખડક ભણીથી દરિયા તરફ પાછું તણાવા લાગ્યું. એ દરમ્યાન એ થાડું બાજુએ ખસી ગયું.
