________________ કરિયા ઉપર “પણ હજુ પવન આડોઅવળે નથી, અને બીવાનું કંઈ કારણ નથી.” વહાણે તે સમુદ્રરૂપી કરોળિયાના જાળામાં ફસાયેલી માખે જેવાં કહેવાય.” પણ આજે પવન-પાણી કે કશી બાબતમાં ચિંતા કરવા જેવું જ નથી; અને આજની રાત આવું જ રહેશે, તે પછી કશોય વાં નહિ આવે.” પણ પંડિતજીની આંખ ઈશાન દિશા તરફ મંડાઈ રહી હતી. પિલા સુકાનીએ કહ્યું, “આપણે ગાસ્કનીના અખાતમાં પહોંચી જઈએ, એટલે તમારા સૌની સહીસલામતી મારે માથે. એ ભાગ ગમે તેટલે તોફાની હેય, છતાં તે આખા ભાગને હું પાણીના યાલા પેઠે ભૂમિ છું.” પણ પંડિતજી કશું સાંભળતા ન હતા; તે ઈશાન તરફ જ તાકી રહ્યા હતા. થોડી વારમાં જ તે એક તરફ આંગળી કરીને બોલ્યા: - “સુકાની, તું જોઈ શકે છે ?" “શું ?" પેલું.” “ભૂરા જેવું છે તે ?" “હા; તે શું છે?” “આકાશને ટુકડે.” “જેઓ સ્વર્ગે જતા હોય તેમને માટે; પણ જેમને પૃથ્વી ઉપર જ બીજે ઠેકાણે જવું હોય, તેમને માટે એ જુદી જ વસ્તુ છે.” સુકાની હવે મુસાફરોના મુખિયા પાસે ગયો અને બોલ્યા, “આ તમારે બુઢ્ઢો પાગલ બાગલ તે નથી ને ?" પણ બુવાજી હજુ પેલી દિશા તરફ આંગળી કરી રહ્યા હતા. હવે સુકાની ફરીથી તે તરફ જોઈને બોલ્યો, “ખરી વાત; એ આકાશ નથી, પણ વાદળ છે.”
