________________ 218 લાફિંગ મેં છોકરી, તમારું વરુ અને તમને પિતાને તે પચાસ પાઉંડમાં ખરીદી લેવા તૈયાર છે.” ઉર્સસ તુમાખીભર્યું હસ્યો. તેણે વીશીવાળાને કહ્યું, “એને કહી દેજો કે વિનપ્લેઈન પાછા આવવાને છે.” તરત જ વીશીવાળાએ પાસેની ખુરશી ઉપરથી એક ઝભ્ભો, હેટ અને જાકીટ ઉપાડીને ઉર્સસને આપ્યાં. અને કહ્યું - “બીજી વાર બારણું ઠોકનારો પોલીસવાળા હતા. અને તે એક શબ્દ બોલ્યા વિના આ બધું આપી ગયો.” ઉર્સસ ઓળખી ગયે કે એ બધાં કપડાં ગ્નિનપ્લેઈનનાં હતાં. ઉસસે તરત જ વીશીવાળાને વીશીનું બહારનું બારણું ઉઘાડવા નિશાની કરી. તેણે બારણું ઉઘાડ્યું એટલે તરત તે બહાર દેડી ગયે. પાએક કલાક બાદ ઉર્સસ પેલી સાઉથવક જેલવાળી સાંકડી ગલી આગળ પહોંચી ગયો. તે શું ત્યાં પૂછપરછ કરવા આવ્યો હતો ? ના; તે બરાબર જાણતો હતો કે જેલનાં બારણાં અંદર પેસવા ઈચ્છનારની કે બહાર નીકળવા ઈચ્છનારની મરજીથી નથી ઊઘડતાં. તે કમાડનાં બારણાં કાયદાના મિજાગરા ઉપર જ ઘૂમતાં હોય છે. તો શું તે કંઈક જેવા આ હતા ? હા; જે બારણા પાછળ શ્વિનપ્લેઈન અલેપ થયે, તે બારણાને નજરે જેવા જ તે આવ્યા હતું. પ્રયજન કશું ન હતું; પણ કઈ કઈ વાર માણસને એવી ચળ થઈ આવે છે - જેમ માણસ મરી જઈને જે કબર હેઠળ સૂતે હેય છે, તે કબર ઉપર સગાંઓ ફૂલ ચડાવે છે તેમ ! પણ ઉર્સસ એ શેરીમાં પેઠો કે તરત જ ઘંટના ટકોરા પડવા માંડયા. એક પછી બીજે, ત્રીજે એમ ઘણું ટકોરા પડયા એટલે ઉર્સસને થયું કે એટલી વારમાં મધરાત થઈ ગઈ કે શું ? પણ પછી
