________________ લાફિંગ મૅન અને પેલા લેકે જમણી બાજુ જ વળ્યા ! ઉર્સસ હવે એટલે બધે પ્રજી ગયો કે, તે એક ભીંતને ટેકે લઈને માંડ સ્થિર ઊભો રહી શક્યો. પિલે આગળને સંઘ ધીમે પગલે ગંભીરતાથી ચાલ્યો જ જતો હતા. ઉર્સસ એક એક શેરી અને એક એક સ્થાન પાછળ મૂકતા ગયે, તેમ તેમ વધુ ને વધુ મૂંઝાતે ગયે. છેવટે એ સંધ શે . તેઓ એક અતિ સાંકડી ગલીમાં આવી ગયા હતા. તે ગલીમાં ઘરે નહોતાં; એની બંને બાજુએ ઊભી દીવાલ હતી. ડાબી બાજુની જરા નીચી હતી, જમણી બાજુની ઊંચી. તેમાં એક પણ બારી ન હતી. માત્ર નિશાન તાકનારાઓ માટેનાં કિલ્લાની દીવાલમાં હોતાં. બાકાં જેવાં બાકાં જ હતાં. એ ઊંચી દીવાલને લોખંડની એક ઝાંપલી હતી. તેના ઉપર પથ્થરની ગેળ કમાન વળેલી હતી, અને તેને મજબૂત પથ્થરો વચ્ચે જડેલી હતી. તેનું તાળું પણ ભારે તથા જંગી હતું. તેનાં મિજાગરાં પણ ગાંઠાદાર મજબૂત હતાં. એ ગલીમાં કોઈ ન હતું. દુકાને પણ ન હતી, માણસે પણ ન હતા. ઉર્સસ એક ભીંતના ખૂણા પાછળ ઊભો રહી ડોકું નમાવી જેવા લાગ્યો. હવે એ સંધમાંના ન્યાયાધીશ જેવા માણસે આગળ આવી એ ઝાંપલી ઉપર ત્રણ ટકોરા માર્યા. એક ડોકાબારી જેવું કશુંક ઊઘડયું. ન્યાયાધીશે કહ્યું, “નામદાર રાણી સાહેબાના હુકમથી.” તરત જ એક અને લોખંડનું બનેલું એ ભારે બારણું ઊઘડ્યું. જાણે અંદર ઊંડી ગુફામાં પેસવાને માર્ગ ખુલ્લે થયો.