________________ લાફિંગ મૅન " કહી નાખને !" “હું તમને ચાહું છું.” “હું તને પૂજું છું.” “ખેલમાં જ્યારે હું તમારા માથા ઉપર હાથ મૂકું છું, ત્યારે મને કેટલે બધા આનંદ થાય છે ! જાણે આખી દુનિયામાં મારે જે વસ્તુને આધાર છે તે આ રહ્યા - તમે પોતે જ !" “પણ, મારેય તારે જ આધાર આખા જગતમાં છે, ડિયા. તું જ મારું સર્વસ્વ છે. હું શું કરું? તારી શી ઈચ્છા છે ?" મને કંઈ ખબર પડતી નથી; હું બહુ સુખી છું એટલું જ હું જાણું છું.” “હા, હા, આપણે સુખી છીએ.” ઉર્સસ તરત જ કડક અવાજે બેલી ઊઠયો, “હું, તમે લેકે સુખી છે ? તે પછી કઈ તમને ન જોઈ જાય એમ રહે, તથા બને તેટલી ઓછી જગ્યા રોકે ! તમે છો તેના કરતાં પણ નાનાં બની રહો ! સુખી લેકેએ ગુનેગારોની પેઠે ખૂણાઓમાં સંતાઈ રહેવું જોઈએ. મૂરખ આગિયાઓ, તમે ચમકારા શા માટે મારો છે ? તમારા ઉપર લેકે પગ મૂકશે ! પણ એ જ લાગનાં છો, તમે બધાં !" બાપુજી, તમે કેમ કરડે અવાજ કાઢે છે ?" ડિયાએ પૂછયું. કારણ કે, કઈ બહુ સુખી થાય એ મને ગમતું નથી.” અહીં હોમોએ પણ ઘુરકાટ કરી ઉર્સસની વાતમાં ટાપસી પૂરી. ઉસે નીચા નમી હેમના ખભા ઉપર હાથ મૂક્યો. તું પણ ચિડાયા લાગે છે, ભાઈ, તને પણ આ બધી પ્રેમસુખની વાત નથી ગમતી, ખરું ને ? કારણ કે, તું ઋષિ મહાત્મા છે; પણ તેં તારો અભિપ્રાય આપી દીધો, હવે ચૂપ થઈ જા.” પણ હેમોએ ફરી ઘુરકાટ કર્યો.